Η «Γάγγραινα» του Πατριωτικού χώρου (2)

Γράφει ο Θόδωρος Μεχλιζόγλου

Παραγωγός ΜΜΕ

Πολιτικός Αναλυτής

Συνεχίζοντας το άρθρο μου περί «πατριωτικών» κομμάτων και «παραμάγαζων», θέλω να ευχηθώ οι Έλληνες ψηφοφόροι και ειδικά οι μεγαλύτερες ηλικίες να μάθουν να ψηφίζουν χωρίς να επηρεάζονται από κάποιους που απλά έχουν τη δυνατότητα να εμφανίζονται στην τηλεόραση και ειδικά σε δικές τους εκπομπές χωρίς αντίλογο.

Εγκυμονεί ο κίνδυνος να επικρατήσει κάποια στιγμή η παράνοια και ο ακραίος λαϊκισμός, που εύκολα μετατρέπεται σε διάφορες μορφές φασισμού και απολυταρχικών καθεστώτων. Δυστυχώς και οι μονόλογοι αλλά και η μονόπλευρη πληροφόρηση από την άλλη πλευρά, καθιστούν την τηλεόραση το πιο ακατάλληλο μέσο ενημέρωσης και δυστυχώς για τις μεγαλύτερες ηλικίες είναι ίσως το μόνο στο οποίο έχουν εύκολη πρόσβαση. Ίσως το ραδιόφωνο με τις περισσότερες επιλογές που προσφέρει και η ελευθερία του λόγου σε κάποιους δημοσιογράφους ( που δεν υπάρχει στην τηλεόραση) να αποτελεί τη λύση, μιας και οι περισσότεροι δεν μπορούν να εξοικειωθούν με το διαδίκτυο. Βέβαια ακόμη κι εκεί πρέπει να είναι κάποιος αρκούντος προσεκτικός από που ενημερώνεται, διότι στο διαδίκτυο κυκλοφορούν πολλές φορές ειδήσεις που απλά δεν είναι ειδήσεις αλλά αποκυήματα φαντασίας του οποιουδήποτε μπορεί να διαδώσει το οτιδήποτε και να το περάσει ως είδηση.

Έκανα αυτόν τον πρόλογο γιατί είναι πολύ συνηθισμένο τα τελευταία χρόνια να βλέπουμε αυτά τα μικρά προσωποκεντρικά κόμματα, που έχουν πρόσβαση τόσο σε μικρά όσο και σε περιφερειακά κανάλια με εκπομπές μονολόγου, να έχουν διαβεί ευκολότερα το κατώφλι του κοινοβουλίου από κάποια άλλα. Διότι ο καθένας μπορεί ανάμεσα σε πωλήσεις για αλοιφές, μαντζούνια και βιβλία, να περάσει πολιτικά μηνύματα, με σκοπό να εκμεταλλευτεί πότε το πατριωτικό συναίσθημα των Ελλήνων και πότε την οικονομική κατάσταση των πολιτών που πιάνονται εύκολα από ανέξοδες υποσχέσεις. Το είπα και στο προηγούμενο άρθρο, ότι αυτό είναι πλέον σχολή και όλο και περισσότεροι ακολουθούν τη συγκεκριμένη τακτική, αφού βλέπουν τους προηγούμενους που την ακολούθησαν να πετυχαίνουν τον στόχο τους.

Το γεγονός ότι κάποιοι έχουν κάποια χρήματα στο εξωτερικό, δεν είμαι αυτός που θα το κρίνει, απλά διότι κάποιοι επιχειρούν στο εξωτερικό και είναι υποχρεωμένοι να έχουν χρήματα εκεί . Τώρα βέβαια την ώρα που ο Ελληνικός λαός στενάζει οικονομικά και η Χώρα βρίσκεται σε μια περίοδο οικονομικής κατάρρευσης, όπως αυτή των πρώτων μνημονιακών χρόνων, να μεταφέρεις κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στο εξωτερικό και ειδικά σε Γερμανικές τράπεζες δεν το λες και τόσο «πατριωτικό».

Σε καμιά περίπτωση δεν θα ενοχοποιήσω την επιχειρηματικότητα αλλά και την εργατικότητα, όσων έχουν τη δυνατότητα και την εξυπνάδα να επιχειρούν και να πετυχαίνουν. Σε αυτό εγώ λέω μπράβο. Αλλά άλλο αυτό κι άλλο να κοροϊδεύεις τον κόσμο ότι έχεις επιχειρήσεις και απασχολείς, πότε 300, πότε 400 και πότε 500 άτομα και να δηλώνεις εισοδήματα των 7 και 8 χιλιάδων ετησίως. Και το ζήτημα δεν είναι με αυτούς που το κάνουν αλλά με αυτούς που τους πιστεύουν.

Πάμε τώρα και στο μεγάλο θέμα των «γυρολόγων» της πολιτικής, διότι έχω χαρακτηριστεί κι εγώ ένας από αυτούς, όπως και κάποια άλλα πρόσωπα, οι οποίοι αρνήθηκαν βουλευτικές έδρες και Υπουργεία, φεύγοντας από κόμματα που πρόδωσαν τις αρχές και τις υποσχέσεις τους και βρέθηκαν σε άλλους χώρους, χωρίς όμως να προδώσουν αρχές και ιδέες και μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι και όταν ξυπνάνε το πρωί να κοιτάνε με άνεση και υπερηφάνεια τον εαυτό τους στον καθρέφτη.. Τέτοιους λοιπόν «γυρολόγους» έχει ανάγκη η πολιτική σκηνή.

Όσον αφορά εμένα, ποτέ δεν κατείχα θέσεις και δεν επεδίωξα θέσεις κρατικοδίαιτου, αλλά και δεν ζήτησα ποτέ να κατέλθω σε εκλογική αναμέτρηση για να έχω κάποια θέση είτε στη Βουλή, είτε σε κάποια σχετική θέση που πληρώνεται με δημόσιο χρήμα . Αυτό δεν σημαίνει ότι αποκλείω κάτι τέτοιο στη συνέχεια .

Αλλά ακόμα κι αν το κάνω, ακόμα κι αν ποτέ εκλεγώ ή έχω κάποια θέση που πληρώνεται με δημόσιο χρήμα, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα προσφέρω και αυτό το ξέρουν όλοι όσοι με γνωρίζουν προσωπικά. Ένας άνθρωπος που έχει μάθει να προσφέρει και να μάχεται ανιδιοτελώς και χωρίς καμιά απολαβή , είναι δύσκολο να αλλάξει. Μπορεί να με χαρακτηρίσει κάποιος κι ως «ψώνιο» και δεν θα το αρνηθώ, με την άποψη ότι μέχρι στιγμής στην ενασχόλησή μου με τα κοινά μόνο δίνω, μόνο ξοδεύω. Ξοδεύω , χρόνο, κόπο, ψυχή αλλά το ζήτημα είναι ότι κι εγώ όπως και άλλοι σαν κι εμένα που χαρακτηρίζονται και ως γυρολόγοι, έχοντας βρεθεί σε 2-3 διαφορετικούς χώρους, πέφτουμε θύματα κάποιων που δυστυχώς για μας δεν έχουν και τις «καλύτερες» προθέσεις αλλά ακριβώς το αντίθετο.

Το αστείο βέβαια είναι ότι λένε κάποιους από εμάς γυρολόγους, άνθρωποι που ξεκίνησαν ως αριστεροί και σοσιαλιστές και κατέληξαν ελέω βουλευτικής καρέκλας σε ακροδεξιά σχήματα κι αφού ανδρώθηκαν εκεί, «πούλησαν» τον χώρο με τον οποίο εκλέχτηκαν, αλλά και τους ψηφοφόρους τους και άρχισαν να χτυπάνε πόρτες για να χωθούν δεξιά, και πολύ δεξιότερα, αλλά «έφαγαν» πόρτα αυτό που θα λέγαμε στην καθομιλουμένη.

Κι αφού είχαν διδαχθεί από τη «σχολή» που λέγαμε πιο πάνω, προχώρησαν στη δημιουργία νέου κόμματος και άρχισαν να «χτυπούν» για τις πολιτικές τους επιλογές και πρακτικές, αυτούς των οποίων χτύπησαν την πόρτα για να πιάσουν πόστο, αφού το καράβι στο οποίο ήταν βούλιαζε και η Βουλευτική καρέκλα έμοιαζε με όνειρο θερινής νυκτός.

Εν τω μεταξύ η αναίδειά τους πολλές φορές χτυπάει «κόκκινο» αφού είναι ικανοί να σε χρεώσουν σε κάποιον χώρο, απλά επειδή είπες ένα μπράβο ή μια καλή κουβέντα για κάποιον πολιτικό, για μια δήλωση ή μια πράξη, τον οποίο δεν ξέρεις και δεν έχεις αλλάξει ούτε καλημέρα. Ενώ οι ίδιοι σφιχταγκαλιάζονται εντός του κοινοβουλίου με τα φιλαράκια τους που θεωρούσαν τα μνημόνια ευλογία και κάνουν δηλώσεις ότι φτάνει ένας μισθός των 400 ή 500 ευρώ για να ζήσει ο Έλληνας, πριν αράξουν δίπλα στην πισίνα του σπιτιού τους παίρνοντας το απεριτίφ τους. Πάει κι εδώ το «Να πω σε κάποιους να προσέχουν τις παρέες τους» το οποίο λέχθηκε για να καλύψουν κάποιοι τις δικές τους αμαρτίες;;;

Πάει κι αυτό για να καλυφθεί η παρεούλα που «έφαγε» (πολιτικά πάντα) κόσμο και κοσμάκη που έτρεξε και βοήθησε, για να βολευτούν κολλητοί και μια οικογένεια ;;; Και σε καμία των περιπτώσεων δεν μιλάω για μένα, γιατί το είπα και στην αρχή του προηγούμενου άρθρου ότι δεν θα προσωποποιήσω το θέμα. Άλλωστε εμένα δεν με έφαγε κανένας . Έφυγα με το κεφάλι ψηλά και αυτό θα συνεχίσω να κάνω όπου συναντώ σαπίλα.

Καλή σας νύχτα !!!

Η «Γάγγραινα» του Πατριωτικού χώρου

Γράφει ο Θόδωρος Μεχλιζόγλου

Πολιτικός Αναλυτής

Παραγωγός Μ.Μ.Ε

Καταρχήν και πριν μπω στο κυρίως θέμα, να πω ότι οποιαδήποτε σχέση με πρόσωπα και καταστάσεις από όσα γράψω ΔΕΝ είναι συμπτωματική…. ΔΥΣΤΥΧΩΣ.

Και θα κάνω την περιγραφή μου χωρίς να δώσω ίχνος προσωπικού τόνου, αφού το ζήτημα δεν αφορά εμένα προσωπικά, καθώς και ότι, η οποιαδήποτε αναφορά μου, έχει να κάνει ΜΟΝΟ με κριτική που αφορά πρακτικές και συμπεριφορές που άπτονται της πολιτικής και μόνο.

Κοντεύουν περίπου 3 χρόνια από τότε που ουσιαστικά εγκατέλειψα την ενεργό πολιτική δράση αν και πέρασε ένα μικρό διάστημα που ασχολήθηκα με αυτήν από άλλα μετερίζια, όχι όμως από αυτό που έχουμε συνηθίσει να λέμε πολιτική σκηνή, με τη βαθύτερη έννοια.

Όσον αφορά το πρόσωπό μου, για να κλείσω αυτό το κεφάλαιο, ποτέ δεν χτύπησα την πόρτα κανενός κόμματος, ποτέ δεν ζήτησα θέσεις, οφίτσια και ανταλλάγματα. Όπου κι αν πήγα κι ότι κι αν πρόσφερα με επέλεγαν. Βέβαια από όλη αυτή τη διαδρομή το μόνο που αποκόμισα ήταν νέες εμπειρίες. Από όλες τις άλλες απόψεις ήμουν χαμένος. Χαμένος χρόνος , χαμένος κόπος, χαμένο χρήμα κ.λ.π.

Και πιστεύω ότι ίσως έχω και την πρωτιά ως υποψηφίου στις εκλογές με κόμμα από το οποίο είχε φύγει. Μιας υποψηφιότητας που κι αυτή μου προτάθηκε, και μάλιστα είχα δηλώσει γραπτώς και εκεί φυσικά που έπρεπε (τα γραπτά μένουν) , ότι σε περίπτωση που εκλεγώ (πάρα πολύ δύσκολα με τις συνθήκες που επικρατούσαν τότε και όσα «όμορφα» έγιναν σε εσωκομματικό επίπεδο) θα παραιτηθώ άμεσα.

ΔΕΝ ζήτησα και ΔΕΝ ήμουν ποτέ άλλοτε υποψήφιος με κάποιο κόμμα σε άλλη εκλογική αναμέτρηση. ΤΕΛΟΣ με αυτό.

Πάμε όμως στο κυρίως θέμα με όλα αυτά τα κόμματα του Πατριωτικού ή δήθεν Πατριωτικού χώρου. Για να εντάξουμε κάποιον πολιτικό φορέα εντός του χώρου θα πρέπει να ψάξουμε βέβαια. Αυτό χρήζει μιας άλλης ανάλυσης πολύ βαθύτερης κι από αυτή που θα προσπαθήσω να κάνω σήμερα.

Ας μείνουμε στα γεγονότα και σε ότι συμβαίνει σε όλα αυτά τα κόμματα, κομματίδια, κινήματα κ.λ.π που ξεφυτρώνουν κατά καιρούς και βρίσκεται κατακερματισμένος ο χώρος. Ποιος είναι ο λόγος που δεν συντάσσονται ή δεν τα βρίσκουν όπως λέμε συνήθως;

Υπάρχουν διαφορετικές αιτίες για την κάθε μια περίπτωση από αυτές. Βασικά στην πλειονότητα των περιπτώσεων έχουμε να κάνουμε με αυτό που λέγεται αρχηγιλίκι, προεδρία, εξουσία. Μετά υπάρχουν και τα κόμματα δορυφόροι, αυτά που φτιάχνονται ως ασπίδα προστασίας στο σύστημα. Τα κόμματα των προθύμων, τα οποία δεν πολυδυσκολεύονται να διαβούν το κατώφλι του κοινοβουλίου. Ειδικά αν υπάρχει και ο παράγων χρήμα και η προβολή στα ΜΜΕ τα πράγματα γίνονται ευκολότερα.

Πολλές φορές συμπίπτουν πολλά ή και όλα από τα παραπάνω. Έχουμε πολιτικούς φορείς του ενός, που επιλέγει συνεργάτες, πολιτική γραμμή, ιδεολογική προσέγγιση, μέχρι και πότε θα το παίζεις θλιμμένος ή θα χαμογελάς. Είναι ο απόλυτος κυρίαρχος με κάποιους παρατρεχάμενους ( τον έχω παίξει τον ρόλο) οι οποίοι είναι έτοιμοι σε ότι κι αν πει ο πρόεδρος, να πουν απλά «ΝΑΙ πρόεδρε», «Έχεις δίκιο πρόεδρε» , «Μπράβο πρόεδρε» κ.λ.π. (αυτό μάλλον δεν το έκανα πάντα με «επιτυχία»). Θα πει κάποιος και γιατί το κάνουν αυτό ; Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων οι οποίοι πιστεύουν πράγματι ότι προσφέρουν υπηρεσία στο κόμμα και στην πατρίδα, οι περισσότεροι είναι κυνηγοί καρεκλών με απώτερο στόχο τη θέση του Βουλευτή.

Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα μέσα, η μόνη συζήτηση που άκουγα να γίνεται από τα στελέχη (τέλος πάντων), ήταν για το που θα είναι υποψήφιοι και μήπως τελικά δεν είναι ή μήπως τους φέρει ο πρόεδρος κάποιον από τους λεγόμενους επώνυμους στην περιφέρεια που νόμιζαν ότι θα είναι υποψήφιοι. Και ήταν 3 χρόνια πριν γίνουν οι εκλογές…. Πόσο δύσκολο είναι να θυματοποιηθεί κάποιος με τέτοιες φιλοδοξίες ; Καθόλου. Και μετά την είσοδο του κόμματος στη Βουλή, αυτός ο ίδιος γίνεται ακόμη πιο εύκολο θύμα στην αναμονή μιας νέας εκλογικής αναμέτρησης, στην οποία θεωρεί ότι το κόμμα του θα έχει καλύτερες επιδόσεις.

Από την άλλη έχουμε την ηγεσία του συγκεκριμένου κόμματος που κοιμάται ήσυχη για τη συνέχεια αφού το «μαγαζί», όπως ο ίδιος ο Πρόεδρος χαρακτηρίζει τον πολιτικό φορέα που ηγείται, πάει καλά και αποδίδει. Και αυτό το «μαγαζί» το έχει αναφέρει και σε συγκέντρωση στελεχών, καταχειροκροτούμενος μάλιστα από τους περισσότερους εκ των στελεχών του, πηγαίνοντας μάλιστα ένα βήμα παραπέρα, λέγοντας ότι εγώ τα βάζω (εννοώντας το χρήμα), κι όποιος θέλει τα δίνει και το παίρνει το μαγαζί .

Και βέβαια εφόσον είναι και χαρακτηρίζεται ως «μαγαζί» ή «επιχείρηση» ένας πολιτικός φορέας, η εσωτερική δημοκρατία και η αξιοκρατία εντός του κόμματος απλά μοιάζει με ανέκδοτο. Κανένα εκλεγμένο όργανο και καμιά συλλογική απόφαση μετά από 5 χρόνια. ΟΛΟ το κόμμα ΕΝΑΣ, άντε δύο άνθρωποι. Και το οξύμωρο είναι ότι κάποιοι άνθρωποι ξόδεψαν κι αυτοί αρκετά για το κόμμα (κάποιοι από αυτούς βρέθηκαν εκτός του «μαγαζιού» οικειοθελώς) όμως αυτοί μόνο έβαλαν (κάποιοι και 50 και 100 χιλιάδες ευρώ) και δεν είχαν ή δεν έχουν κάποιο κέρδος αφού το «μαγαζί» δεν είναι «πολυμετοχικό».

Υπό αυτή την έννοια βέβαια μετά την Ελληνική Επανάσταση οι τότε αγνοί Πατριώτες, όπως ο Βαρβάκης, οι αδερφοί Ριζάρη και άλλοι που έδωσαν όλη την περιουσία τους για την απελευθέρωση, έπρεπε να πουν κι αυτοί «Ποιος Καποδίστριας και ποιος Τρικούπης. Το μαγαζί είναι δικό μας». Και τι θα πει κι αν υπόλοιποι πήραν τα κουμπούρια και πολέμησαν τους Τούρκους ; Ποιος Κολοκοτρώνης και ποιος Κανάρης ; Αφού αυτοί τα έβαλαν….

Και βέβαια για να είμαστε δίκαιοι σχεδόν σε όλα αυτά τα προσωποκεντρικά, αρχηγικά κόμματα, πάνω κάτω τα ίδια συμβαίνουν. Ακούω τελευταία πολλά παρόμοια και για το έταιρο μικρό κόμμα που μπήκε στη Βουλή, αυτού του απίστευτου τύπου με το ένα «Ν».

Κι έχουν περάσει κι άλλα αρκετά , αφού μιλάμε για ολόκληρη σχολή. Άλλωστε θυμηθείτε πόσοι έχουν έχουν κάνει μια ή δυο τετραετίες (το πολύ) εντός του Κοινοβουλίου και μετά εξαφανίστηκαν.

Σκεφτείτε τώρα κάποια στιγμή κάποιοι από αυτούς να κληθούν να κυβερνήσουν ! Με τόση «Δημοκρατία», τόση «Αξιοκρατία» που υπάρχει μέσα στον ίδιο τους τον χώρο και με τόσο «πατριωτισμό» που κουβαλάνε, δεν τολμώ ούτε να το σκεφτώ ….

Ένας τέτοιος μπορεί να σε κάνει να νοσταλγήσεις τη Ν.Δ, το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και τον Τσίπρα …

Η συνέχεια σε επόμενο άρθρο. Καλή σας νύχτα….

ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ – ΥΠΑΡΧΕΙ Ή…ΤΟ “ΚΑΨΑΜΕ”;

Optimized-12938233_996411343786797_9042327238625932826_n

Θόδωρος Μεχλιζόγλου (πολιτικός αναλυτής – παραγωγός Μ.Μ.Ε)

Αναγκάστηκα να μπω στη διαδικασία να γράψω αυτό το άρθρο διότι το τελευταίο διάστημα συμβαίνουν πολλά και ειδικά όσον αφορά τα Εθνικά θέματα της Χώρας.

Διανύουμε μια περίοδο στην οποία λείπει, όσο ποτέ άλλοτε, αυτό που ονομάζουμε Πατριωτικός χώρος, ως οντότητα κι όχι απλά ως έννοια.

Φωνές άλλοτε αγνές κι άλλοτε με “κραυγές”, πολύ “δήθεν”, υπάρχουν. Και αναφέρομαι πάντα σε κομματικούς σχηματισμούς κι όχι σε μεμονωμένες φωνές. Συνέχεια ανάγνωσης «ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ – ΥΠΑΡΧΕΙ Ή…ΤΟ “ΚΑΨΑΜΕ”;»

COVID-19 – ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ;

c0481846-wuhan_novel_coronavirus_illustration-spl

Γράφει ο Θόδωρος Μεχλιζόγλου (Δημοσιογράφος – Πολιτικός Αναλυτής)

Έχω ακούσει τις τελευταίες ημέρες τουλάχιστον 20 διαφορετικά σενάρια για την προέλευση και τη σκοπιμότητα που μπορεί να κρύβεται πίσω από την διασπορά του κορονοϊού covid-19, ο οποίος μπήκε για τα καλά στη ζωή μας και από ότι φαίνεται θα μείνει για αρκετό καιρό.
Βέβαια την παρουσία του θα την νιώσουμε πιο έντονα όταν αυτός θα έχει φύγει, κυρίως λόγω των οικονομικών επιπτώσεων που θα έχουν επέλθει.
Από τα σενάρια που κυκλοφορούν, ο καθένας επιλέγει και κάνει σημαία όποιο νομίζει ο ίδιος ότι είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα. Παρατηρώντας αυτά που κυκλοφορούν, έχω διαπιστώσει κάποια στα οποία υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι μπορεί και να στέκουν, αλλά και ορισμένα τα οποία ξεπερνούν σε φαντασία ακόμα και παρατραβηγμένα σενάρια ταινιών του Hollywood.
Αλλά θα ξαναπώ ότι ο καθένας έχει τη δική του οπτική γωνία παρακολούθησης, ανάλογα και με ιδεολογικές ή θρησκευτικές πεποιθήσεις καμιά φορά.
Εγώ δεν θα μπω σε αυτή τη διαδικασία, της ανάλυσης όλων αυτών των σεναρίων που κυκλοφορούν και χωρίς να απορρίπτω κάποια, δεν θα ενστερνιστώ και κανένα, αφού οι αποδείξεις θα αργήσουν πολύ να έρθουν. Όπως βέβαια δεν θα προσπαθήσω να κάνω τον ειδικό σε ιατρικά θέματα, αφού δεν το κατέχω και καλά θα κάνουμε όλοι αυτές τις ώρες να μην το παίζουμε γιατροί και να εμπιστευόμαστε μόνο τους ειδικούς.
Θα προσπαθήσω να το δω περισσότερο κοινωνικοπολιτικά και για άλλη μια φορά να μπω στη λογική κάποιων συμπολιτών μας αλλά και μερίδας πολιτικών του τόπου. Αν περιμένετε από μένα τούτες τις ώρες κριτική προς τη Κυβέρνηση, δεν θα την δείτε γιατί πολύ απλά δεν προσφέρονται οι στιγμές που περνάμε για κάτι τέτοιο και θα ήθελα να κάνω μια παράκληση προς τα κόμματα της αντιπολίτευσης να σταματήσουν τις αθλιότητες που βλέπω (ευτυχώς σε μικρό βαθμό) από διάφορους, που βρήκαν την ώρα που η Χώρα μετρά εκατοντάδες κρούσματα και ήδη 17 θύματα την ώρα που γράφω, αυτοί να κάνουν αντιπολίτευση προς άγρα ψήφων.
Το μόνο που θα πω για την Κυβέρνηση είναι ότι από τη μία πλευρά χειρίζεται το ζήτημα σωστά και πήρε τα αναγκαία μέτρα γρήγορα αλλά από την άλλη εκμεταλλεύεται το συγκεκριμένο ζήτημα, ώστε να κινηθεί αθόρυβα και χωρίς αντιδράσεις, κυρίως στο μεταναστευτικό. Την ώρα που όλοι είμαστε κλεισμένοι στα σπίτια μας, υπάρχει μια τεράστια επιχείρηση μετακίνησης παράνομων μεταναστών στην ενδοχώρα και μάλιστα μαζικά, με ότι αυτό συνεπάγεται για τη δημόσια υγεία. Και εδώ θα πρέπει να επισημάνω ότι όλοι αυτοί που μετακινούνται στην ενδοχώρα, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, δεν έχουμε το δικαίωμα να τους επαναπροωθήσουμε. Αυτό και για κάποιους έξυπνους που πρότειναν ξερονήσια μακριά από τη μεθόριο και τον τόπο στον οποίο πρωτοπάτησαν όταν εισήλθαν στη Χώρα και ειδικά σε νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Διότι η πρόταση αυτή σημαίνει εποικισμός και μόνιμη παραμονή στη Χώρα και κατάληψη από ξένους και αλλόθρησκους, Ελληνικών νησιών.
Κλείνω το θέμα στην πολιτική του διάσταση και έρχομαι τώρα σε όλους εμάς τους υπόλοιπους. Τους λεγόμενους και πολίτες της Χώρας (αν ποτέ γίνουμε). Και το λέω αυτό αυτό γιατί και το θέμα του κορονοϊού τείνει να μας διχάσει σε όσους εφαρμόζουν τα μέτρα και όσους τα αγνοούν και κάνουν του κεφαλιού τους. Το ότι βέβαια κάποιοι κάνουν του κεφαλιού τους στη συγκεκριμένη περίπτωση, μπορεί να μην στοιχίσει στους ίδιους αλλά σε κάποιους συνανθρώπους τους και ειδικά του στενού οικογενειακού τους κύκλου.
Γράφω αυτό το άρθρο μια μέρα μετά την μερική ή ολική απαγόρευση ( όπως θέλετε πείτε το ) που εξήγγειλε η κυβέρνηση και βλέποντας κάποιους να σηκώνουν το λάβαρο της δημοκρατίας, που αργά τη θυμήθηκαν, αλλά και της επανάστασης, αυτήν κι αν τη θυμήθηκαν αργά , και λένε πως δεν θα πειθαρχήσουν στα μέτρα και θα εναντιωθούν σε αυτά που σε άλλους (που ήταν αγέννητοι τότε), θυμίζουν χούντα και άλλους που με αυτόν τον τρόπο εναντιώνονται στη νέα τάξη, στην παγκοσμιοποίηση, στην παγκόσμια διακυβέρνηση κ.λ.π. σύμφωνα βέβαια και με τα σενάρια που έχουν κυκλοφορήσει, που επαναλαμβάνω ότι κι εγώ δεν τα απορρίπτω όλα.
Το ότι και η σημερινή κυβέρνηση είναι εντολοδόχος και λειτουργεί υπό τις οδηγίες συγκεκριμένων κύκλων και συμφερόντων το ξέρατε αδέρφια και πριν την κάνετε κυβέρνηση. Αργά για δάκρυα λοιπόν όσον αφορά αυτό το ζήτημα . Τις κυβερνήσεις, τα κόμματα και τους πολιτικούς που έφεραν την Χώρα στην οικονομική καταστροφή και όσους ψήφιζαν μνημόνια και με τα δύο χέρια εμείς τους βάλαμε στη Βουλή και έχουμε μεγάλη ευθύνη γι αυτό και ίσως εγώ περισσότερο από κάποιους άλλους, που βοήθησα αρκετά ώστε κάποιοι τσαρλατάνοι και τυχοδιώκτες να βρίσκονται ακόμα κι αυτή τη στιγμή στο κοινοβούλιο.
Αλλά ρωτώ: Τώρα θα επαναστατήσουμε και εναντίον ποιου ; Μήπως η συγκεκριμένη επανάσταση και η απειθαρχία στα μέτρα της κυβέρνησης στρέφεται ενάντια σε μας τους ίδιους και τις οικογένειές μας ; Ενάντια στους συνανθρώπους μας και στο κοινωνικό σύνολο ; Εκτός κι αν όλο αυτό το επαναστατικό σκίρτημα είναι για να έχουμε δικαιολογία να βολτάρουμε. Δικαιολογία για τον εαυτό μας βέβαια περισσότερο. Και ρωτώ, όλους εσάς τους επαναστατημένους : Που ήσασταν άραγε όταν σκοτωνόμασταν κάποιοι και τρώγαμε τόνους χημικά σε δρόμους και πλατείες ; Που ήσασταν όταν κάποιοι είχαμε βαρεθεί να κάνουμε εκκλήσεις ώστε να συνεχίσουμε να είμαστε μαζικά έξω και να παλέψουμε διότι η Πατρίδα μας υποδουλώνεται και χάνεται ; Τι πηγαίνατε και ψηφίζατε στις πολλές εκλογικές αναμετρήσεις που έγιναν, ειδικά μετά το 2009 που ξέσπασε η κρίση; Μήπως τότε τρώγατε το παραμύθι για την αναγκαιότητα των μέτρων και ότι πρέπει να μείνουμε πάση θυσία στη ζώνη του ευρώ, αυτό που τελικά ήταν η καταστροφή μας από την έλευσή του ως σήμερα ;
Κάποιοι από όλους όσους σήμερα κηρύξατε την επανάσταση βλέποντας φαντάσματα (ίσως δικαιολογημένα), τότε δυστυχώς χαρακτηρίζατε κάποιους από εμάς γραφικούς, που είχαμε μια αιρετική άποψη για όσα συνέβαιναν σε σχέση πάντα με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν σας έφταιγε τότε η νέα τάξη, η παγκοσμιοποίηση, το δόγμα του σοκ, η παγκόσμια διακυβέρνηση και οι Σόρος, Μόρος κ.λ.π. ; Τότε έπρεπε να σας φταίνε, γιατί τότε ήταν και ο σωστός χρόνος αντίδρασης απέναντι σε όλα αυτά που ήταν και είναι υπαρκτά. Τώρα λοιπόν και ειδικά στη συγκεκριμένη περίπτωση τα περί απειθαρχίας και άλλα που ακούμε δυστυχώς στρέφονται ενάντια στην ίδια τη ζωή μας και τη ζωή των συνανθρώπων μας. Και όσοι θέλετε να ακολουθήσετε αυτόν τον δρόμο, της ανυπακοής αλλά και της ανευθυνότητας απέναντι στους συνανθρώπους σας, κινηθείτε ανάλογα . Εμείς θα κάτσουμε μέσα στα σπίτια μας γιατί δεν θέλουμε να πάρουμε κι άλλους στον λαιμό μας.
ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΔΑΚΡΥΑ !

10 απαντήσεις στα παραμύθια για το μεταναστευτικό !

μεταναστες

Σχετικά με το μέγιστο πρόβλημα της μουσουλμανικής λαθρομετανάστευσης που κυριολεκτικά πνίγει τη χώρα επί χρόνια, ακούμε διαρκώς από κυβερνώντες, πολιτικά κόμματα και παράγοντες των τοπικών κοινωνιών να επαναλαμβάνονται μέχρι αηδίας τα ίδια χοντροκομμένα παραμύθια που δεν αντέχουν σε καμία λογική επεξεργασία και απευθύνονται μάλλον σε αφελείς ή ανίδεους:

Παραμύθι Νο 1: «Η αιτία της μαζικής λαθρομετανάστευσης είναι ο πόλεμος που αναγκάζει τους ανθρώπους να φεύγουν από τις πατρίδες τους επειδή κινδυνεύει η ζωή τους».

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία που τηρούν οι ελληνικές αρχές, η πλειονότητα των λαθρομεταναστών που έρχονται στη χώρα μας είναι Αφγανοί.
Το Αφγανιστάν όμως βίωσε τον χειρότερο πόλεμο κατά το διάστημα 1979-88, όταν ο σοβιετικός στρατός είχε εισβάλει και κυριεύσει τη χώρα και προέβαινε σε τρομακτικά αντίποινα σε βάρος αμάχων για τον ανταρτοπόλεμο που του έκαναν οι μουτζαχεντίν. Παραδόξως όμως δεν υπήρξε τότε κανένα κύμα Αφγανών προσφύγων προς την Ευρώπη!
Όταν πάλι μαινόταν ο πόλεμος Ιράν-Ιράκ τη δεκαετία του 1980 ο οποίος ήταν ιδιαίτερα βάρβαρος και στοίχισε τη ζωή σε περίπου 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους, πάλι δεν υπήρξε κανένα κύμα Ιρανών και Ιρακινών προσφύγων προς τη Δύση! Αλλά και όταν έγινε η διαβόητη γενοκτονία των Τούτσι από τους Χούτου στη Ρουάντα στα μέσα της δεκαετίας του 1990 με 1 εκατομμύριο θύματα και μισό εκατομμύριο βιασμούς, ούτε τότε πλημμύρισε η Ευρώπη από πρόσφυγες. Επομένως το λογικό συμπέρασμα που βγάζει κανείς είναι πως ΔΕΝ είναι ο πόλεμος η βασική αιτία του φαινομένου που παρατηρούμε σήμερα.
Ποια όμως είναι τότε η ειδοποιός διαφορά του σήμερα με τις προηγούμενες δεκαετίες; Ποια είναι η πραγματική αιτία της μαζικής μετακίνησης εξαθλιωμένων πληθυσμών προς την Ευρώπη, αν όχι ο πόλεμος;
Η πραγματική αιτία είναι μία: το smartphone. Από τη στιγμή που και ο πιο πάμφτωχος κάτοικος της υποσαχάριας Αφρικής ή των οροσειρών του Πακιστάν, ή των λασπότοπων του Μπαγκλαντές απέκτησε πρόσβαση σε smartphone και είδε πώς ζει ο κόσμος στην ευημερούσα Ευρώπη, πώς διασκεδάζει, πώς απολαμβάνει ελευθερίες και δικαιώματα, ήταν αδύνατον πλέον να τον κρατήσει οτιδήποτε στον τόπο του.
Επομένως έχουμε να κάνουμε με σαφή ροή λαθρομεταναστών οι οποίοι χρησιμοποιούν την ιδιότητα του πρόσφυγα ως άλλοθι και ως φθηνή δικαιολογία για να εκμεταλλευτούν τα κενά του ευρωπαϊκού νομικού συστήματος και να μπορέσουν να φθάσουν στις χώρες που έχουν δει στο smartphone για να ζήσουν κι αυτοί όπως ζουν εκείνοι τους οποίους βλέπουν στα smartphones.
Γι’ αυτό οι δημοσιογράφοι λένε συχνά με έκπληξη ότι οι λαθρομετανάστες είναι πολλές φορές ρακένδυτοι και ταλαιπωρημένοι, αλλά έχουν πάντα πανάκριβο smartphone τελευταίας τεχνολογίας στο χέρι τους – αυτό συμβαίνει διότι πολύ απλά το smartphone είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από τη νέα μεγάλη μετανάστευση των πληθυσμών και όχι ο φόβος του πολέμου.
……
Και είναι και κάτι ακόμα. Το ιερό καθήκον που έχουν προς τον Αλλάχ, δηλαδή προς τον Ιμάμη, ο οποίος τους προστάζει να είναι έτοιμοι για δράση όταν θα έρθει η κατάλληλη ώρα και δοθεί το σήμα…

Παραμύθι Νο 2:
«Η ελληνική κυβέρνηση πράττει το παν για τη φύλαξη των συνόρων, με τη βοήθεια της FRONTEX».

Το πολιτικό μας προσωπικό έχει πάρει διαζύγιο με την κοινή λογική. Τι σημαίνει “φυλάω τα σύνορα”; Ο κοινός νους λέει πως όταν μια χώρα φυλάσσει πραγματικά τα σύνορά της τότε εμποδίζει οποιονδήποτε αποπειραθεί να τα περάσει παράνομα είτε ένοπλος είναι αυτός είτε άοπλος.
Στη δική μας περίπτωση οι λαθρομετανάστες όχι μόνο περνούν εντελώς ανενόχλητοι και παράνομα στα νησιά μας και στον Έβρο, αλλά στα δεκάδες βίντεο που βλέπουν το φως της δημοσιότητας δεν υπάρχει ποτέ η παραμικρή παρουσία Ελλήνων ενστόλων στις περιοχές απόβασης ή εισόδου – ούτε ένας στρατιώτης, ένας λιμενικός ή ένας αστυνομικός να παρακολουθεί έστω από μακριά τους λαθρομετανάστες για να υποδηλώνει την ύπαρξη και λειτουργία του ελληνικού κράτους.
Αν δει κανείς σχετικά βίντεο θα δει τους λαθρομετανάστες να αποβιβάζονται όπου γουστάρουν, όποτε γουστάρουν, και να βρίσκονται εκεί μόνο άνθρωποι των ΜΚΟ που τους υποδέχονται και τους δίνουν οδηγίες για το πού θα πρέπει να πάνε στη συνέχεια.
Άρα όποιος μας λέει ότι φυλάει τα σύνορα, μας κοροϊδεύει ασύστολα. Δεν διώχνουμε ούτε εμποδίζουμε τους λαθρομετανάστες – απλώς τους υποδεχόμαστε και τους παρέχουμε ξενοδοχειακές υπηρεσίες και χρηματικά επιδόματα. Είναι άλλος ο ρόλος του φύλακα σε ένα ξενοδοχείο και άλλο του ρεσεψιονίστ.
Οι ελληνικές αρχές παίζουν απλώς τον ρόλο του ρεσεψιονίστ στο μεταναστευτικό ζήτημα – μοιράζουν κλειδιά δωματίων στους εισερχόμενους αλλοδαπούς και τους λένε σε ποιο “δωμάτιο” θα πάνε να μείνουν και τι ώρα σερβίρεται το πρωινό.
Όσο για τον ρόλο της FRONTEX στη φύλαξη των ελληνικών συνόρων, αυτό είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο που κυκλοφορεί. Περίπου 50 αξιωματικοί της FRONTEX έχουν αναπτυχθεί στα ελληνοαλβανικά σύνορα (χερσαία και θαλάσσια) με στόχο την παρεμπόδιση της διέλευσης των λαθρομεταναστών προς τις χώρες της ΕΕ. Ταυτόχρονα 115 Γερμανοί αστυνομικοί εκτελώντας χρέη συνοριοφυλάκων βρίσκονται στα σύνορα Ελλάδας-Σκοπίων με στόχο να αποτρέψουν τους λαθρομετανάστες να φτάσουν στην Κεντρική Ευρώπη.
Δηλαδή η FRONTEX ενώ παίζει στο Αιγαίο τον ρόλο του ήρωα-ναυαγοσώστη και ξεφορτώνει αβέρτα λαθρομετανάστες στα νησιά μας, την ίδια ώρα προσέχει στα βόρεια σύνορά μας να μην περάσει κανένας λαθρομετανάστης στην Αλβανία και στα Σκόπια αλλά να παραμείνουν όλοι εδώ!
Πρόκειται για ξεδιάντροπη κοροϊδία εκ μέρους της ΕΕ η οποία προφανώς έχει αποφασίσει να μετατρέψει την Ελλάδα σε χώρο συσσώρευσης μουσουλμάνων λαθρομεταναστών προκειμένου να προστατεύσει τις υπόλοιπες χώρες-μέλη της.

Παραμύθι Νο 3:
«Η Ελλάδα δεσμεύεται από διεθνείς συνθήκες και επομένως το Λιμενικό δεν μπορεί να απωθήσει τις λέμβους των λαθρομεταναστών αλλά είναι υποχρεωμένο να τους περισυλλέγει».

Μπροστά στο εθνικό συμφέρον και σε ζητήματα εθνικής ασφάλειας καμία διεθνής συνθήκη δεν μπορεί να υπερισχύει.
Η Ελλάδα ήδη παραβιάζει συστηματικά επί δεκαετίες τον όρο της Συνθήκης της Λωζάνης ο οποίος επιβάλει ρητώς να είναι αποστρατιωτικοποιημένα τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Εμείς αντιθέτως, επειδή κρίνουμε (πολύ σωστά) πως αν τηρήσουμε το γράμμα και το πνεύμα της Συνθήκης της Λωζάνης θα κινδυνεύσει η εθνική μας ασφάλεια, διατηρούμε στα νησιά αυτά ολόκληρες ταξιαρχίες με κάθε είδους βαρύ οπλισμό, και απλώς τις ονομάζουμε “Εθνοφυλακή” για να υποκρινόμαστε ότι δεν παραβιάζουμε τη Συνθήκη.
Άρα εφόσον παραβιάζουμε ήδη τις διεθνείς συνθήκες για λόγους ύψιστου εθνικού συμφέροντος, γιατί παριστάνουμε τους τόσο ευαίσθητους και τυπικούς όταν η χώρα μας απειλείται με κανονική άοπλη εισβολή αλλοεθνών; Επίσης, οι ίδιες διεθνείς συνθήκες που τάχα δεσμεύουν εμάς, δεν δεσμεύουν εξίσου και τις άλλες χώρες;
Οι Σκοπιανοί γιατί κρατούν κλειστά τα σύνορά τους και δεν περνάει ούτε κουνούπι; Γιατί πριν λίγα χρόνια συσσωρεύονταν λαθρομετανάστες στην παραμεθόρια Ειδομένη για να περάσουν σε σκοπιανό έδαφος αλλά δεν το κατάφερναν και έμεναν στην ελληνική πλευρά των συνόρων;
Κατηγόρησε κανείς τότε τους Σκοπιανούς επειδή απωθούσαν (πολλές φορές βίαια) τους λαθρομετανάστες; Τους έσυρε κανείς στα διεθνή δικαστήρια; Φυσικά και όχι, διότι έκαναν αυτό ακριβώς που υπαγόρευε το εθνικό τους συμφέρον.
Επίσης αυτό που βλέπουμε να γίνεται όλο και συχνότερα είναι να περνούν μαζικά οι λαθρομετανάστες τα χερσαία σύνορα του Έβρου. Εκεί λοιπόν που δεν τίθεται ζήτημα μη απώθησης και δεν ισχύουν οι κανόνες διάσωσης των ναυαγών, γιατί δεν τους σταματάμε; Τους Έλληνες διαδηλωτές που προσπάθησαν να περάσουν μέσα από ορεινές διαβάσεις για να διαμαρτυρηθούν για την υπογραφή της επαίσχυντης συμφωνίας των Πρεσπών το καλοκαίρι 2018 μια χαρά τους εμπόδισαν τα ΜΑΤ με χρήση χημικών ουσιών και με ξυλοδαρμούς.
Τους λαθρομετανάστες γιατί δεν μπορούν να τους εμποδίσουν να μη περνούν τα χερσαία σύνορα στον Έβρο; Άρα είναι ολοφάνερο ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να σταματήσουν τους λαθρομετανάστες και όχι ότι δεν μπορούν.

Παραμύθι Νο 4:
«Επειδή εμείς οι Έλληνες έχουμε ζήσει την προσφυγιά το 1922, θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε με ιδιαίτερη ευαισθησία τους μετανάστες που φθάνουν στη χώρα μας».

Το παιδαριώδες αυτό επιχείρημα το έχω ακούσει δυστυχώς ακόμη και από ιεράρχες που υποτίθεται ότι έχουν ένα μορφωτικό επίπεδο ανώτερο του μέσου πολιτικού. Είναι εντελώς βλακώδες και ανιστόρητο να συγκρίνουμε την άφιξη των ΕΛΛΗΝΩΝ Μικρασιατών προσφύγων το 1922 με τις αφίξεις των μουσουλμάνων λαθρομεταναστών από το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, το Μπαγκλαντές, τη Σομαλία, τη Νιγηρία, τη Συρία, το Ιράκ, τη Λιβύη, την Αλγερία και το Μαρόκο. Δεν υπάρχει απολύτως ΚΑΜΙΑ ομοιότητα σε αυτά τα δύο φαινόμενα.
Οι Έλληνες Μικρασιάτες ήρθαν στο ελληνικό κράτος νόμιμα, επειδή ξεριζώθηκαν βίαια από τις πατρογονικές τους εστίες και δεν άντεχαν να ζουν πλέον υπό τον τουρκικό ζυγό. Επιπλέον όχι μόνο ήταν κυριολεκτικά αδέρφια μας αλλά μας δίδαξαν πολιτισμό και μας έμαθαν τέχνες και γράμματα που εμείς της «παλαιάς Ελλάδας» δεν είχαμε αναπτύξει στον ίδιο βαθμό.
Με τους σημερινούς μουσουλμάνους λαθρομετανάστες που γκετοποιούνται, που επιβάλουν στις γυναίκες τους το τσαντόρ και που αυτομαστιγώνονται τελετουργικά στους δρόμους, ποια κοινή εθνική και πολιτισμική συγγένεια έχουμε, τι πολιτισμό θα πάρουμε και σε τι θα ωφεληθούμε; Και για όσους επικαλούνται το επίσης σαθρό επιχείρημα ότι “υπάρχουν ολόκληρες χώρες στη Δύση που θεμελιώθηκαν πάνω στους μετανάστες” το αμείλικτο ερώτημα είναι:
Και τι απέγιναν οι αυτόχθονες σ’ αυτές τις χώρες;. Μήπως υπέστησαν τελικά γενοκτονία και αφανισμό από τους νεοφερμένους μετανάστες, όπως έγινε με τους Ινδιάνους στην Αμερική και τους Αβορίγινες στην Αυστραλία; Αυτή θέλουμε να είναι η τύχη και των Ελλήνων στον τόπο τους;

Παραμύθι Νο 5: «Οι αρχές του πολιτισμού μας αλλά και του χριστιανισμού επιβάλουν να παράσχουμε κάθε δυνατή βοήθεια σε κατατρεγμένους ανθρώπους».

Αυτός είναι αναμφίβολα ο μεγαλύτερος μύθος που υποκρύπτει τη μεγαλύτερη απάτη. Κι αυτό διότι το μεταναστευτικό πρόβλημα ΔΕΝ είναι ζήτημα αγάπης και χριστιανικής αλληλεγγύης αλλά καθαρά ΠΟΣΟΤΙΚΟ ζήτημα. Αν βγαίνοντας κανείς από την πόρτα του σπιτιού του το πρωί δει στα σκαλιά έναν ρακένδυτο ζητιάνο να του ζητάει ελεημοσύνη για να φάει κάτι, το πιθανότερο είναι πως θα του δώσει ένα ευρώ, ίσως του δώσει και από το φαγητό της ημέρας ή του επιτρέψει να μπει και μέσα στο σπίτι να πλυθεί και να ξεκουραστεί – κι έτσι θα αισθανθεί πως έχει κάνει μία μικρή πράξη φιλανθρωπίας.
Αν όμως την επόμενη μέρα δει έξω από τα σκαλιά του 100.000 ζητιάνους, τι θα πρέπει να κάνει; Να τους βάλει μέσα στο σπίτι του όλους είναι αδύνατον, να τους ταΐσει όλους επίσης αδύνατον, αλλά ακόμη κι αν δώσει από ένα ευρώ σε όλους το αποτέλεσμα θα είναι να καταστραφεί ο ίδιος οικονομικά.
Συνεπώς η αγαθοεργία και η φιλανθρωπία έχουν ξεκάθαρα ΠΟΣΟΤΙΚΑ όρια, κάτι που αποκρύπτουν συστηματικά οι συνήγοροι της λαθρομετανάστευσης.
Αν έρχονταν ξαφνικά μία ωραία μέρα σε ένα ελληνικό νησί 100 ή 1.000 κατατρεγμένοι μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες, αμφιβάλει κανείς ότι όχι μόνο θα τους περιποιούμασταν και θα τους δίναμε κάθε δυνατότητα να ζουν με άνεση, αλλά και ότι θα τους είχαμε κάτι σαν εθνική μασκότ;
Είναι άλλο πράγμα όμως να έρθουν ΜΙΑ ΦΟΡΑ 1.000 λαθρομετανάστες και τελείως άλλο πράγμα να έρχονται 300-500 ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ.
Αυτό που στη μία περίπτωση θα ήταν μία πράξη φιλανθρωπίας που θα την κάναμε όλοι οι Έλληνες χωρίς δεύτερη σκέψη, ανεξαρτήτως πολιτικής ιδεολογίας, τώρα μετατρέπεται σε εθνικό αυτοχειριασμό αποκλειστικά και μόνο λόγω του ΠΟΣΟΤΙΚΟΥ μεγέθους του προβλήματος.
Το να συνεχίσουμε να προσφέρουμε άσυλο και βοήθεια σε τόσο μεγάλο πλήθος αλλοδαπών συνιστά σίγουρη συνταγή αυτοκαταστροφής μας. Ο μεγάλος αριθμός των λαθρομεταναστών είναι άλλωστε αυτός που οδηγεί την ελληνική κυβέρνηση να τους διασπείρει σε όλη τη χώρα, γεγονός που αποτελεί τη μήτρα όλων των μελλοντικών προβλημάτων μας τα οποία θα ξεκινήσουν από την ενσωμάτωση των παιδιών των λαθρομεταναστών στα ελληνικά σχολεία

Οι οπαδοί του πολυπολιτισμού και κάθε είδους αντεθνικής ιδεολογίας ήδη δείχνουν ξεκάθαρα τις διαθέσεις τους με προτάσεις όπως αυτή του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γιαννούλη που εισηγήθηκε την ποινική τιμωρία όσων Ελλήνων ψήνουν χοιρινό κρέας ή καταναλώνουν αλκοόλ κοντά σε “προσφυγικές δομές”! Με την ίδια νοσηρή λογική, θα πρέπει οι Ελληνίδες να αρχίσουν σε λίγα χρόνια να κυκλοφορούν με τσαντόρ για να μην προσβάλουν τα ήθη των μουσουλμάνων “φιλοξενούμενων”και άλλα πολλά παρελκόμενα από σεβασμό στον κάθε Χασάν που μας κουβαλήθηκε εδώ απρόσκλητα.
Όλα αυτά μπορεί να μοιάζουν τρελά σήμερα, αλλά δυστυχώς αυτό είναι το μέλλον που μας ετοιμάζουν οι άφρονες πολιτικοί ταγοί μας που έχουν ανοίξει ορθάνοιχτα τις πύλες της χώρας στη μουσουλμανική λαθρομετανάστευση. Αυτά που σήμερα μοιάζουν εξωφρενικά, αύριο θα μας τα επιβάλει δια της βίας το ίδιο το κράτος μας, και κάθε αντίδραση θα καταστέλλεται με ποινικές διώξεις.
Η διεκδίκηση των δικαιωμάτων της γιγαντωμένης μουσουλμανικής μειονότητας θα οδηγήσει μοιραία στον αργό εκφυλισμό και τελικά στον θάνατο του ελληνικού έθνους. Και όλα αυτά είναι καθαρά θέμα και ΠΟΣΟΤΙΚΟ και όχι μόνο αξιακό, ηθικό όπως παραπλανητικά μας λένε κάποιοι επιτήδειοι.

Παραμύθι Νο 6: «Όποιοι εναντιώνονται στη φιλοξενία λαθρομεταναστών είναι ακροδεξιοί».

Η κακοποίηση και η διαστρέβλωση της γλώσσας αποτελεί χαρακτηριστικό των δήθεν “φιλανθρώπων” που προωθούν την αντικατάσταση πληθυσμού στην Ελλάδα.
Με τον όρο “φιλοξενία” εννοούμε το να παρέχεις στέγη, τροφή και κάθε άλλη βοήθεια σε κάποιον που την έχει ανάγκη, αλλά για συγκεκριμένη χρονική διάρκεια. Όταν αυτός ο αναξιοπαθών δεν έχει σκοπό να φύγει ποτέ από το σπίτι σου αλλά θέλει να μείνει εσαεί κι αυτός και τα παιδιά του και τα εγγόνια του και τα δισέγγονά του, αυτό ΔΕΝ είναι πλέον φιλοξενία αλλά είναι κανονική καταπάτηση και αποικισμός.
Έχετε ακούσει ποτέ κανέναν εκπρόσωπο της ελληνικής κυβέρνησης να μας λέει για ΠΟΣΟ χρόνο θα παραμείνουν οι “φιλοξενούμενοι” λαθρομετανάστες στη χώρα μας; Φυσικά και όχι.
Αν το ελληνικό κράτος είχε ειλικρινή πρόθεση να φιλοξενήσει απλώς τους μουσουλμάνους λαθρομετανάστες για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, μετά το πέρας του οποίου θα επέστρεφαν στις πατρίδες τους, θα τους περιόριζε όλους σε συγκεκριμένους χώρους και θα οργάνωνε αραβόφωνα ισλαμικά σχολεία για τα παιδιά τους αντί να τους διασπείρει σε όλη τη χώρα και να προσπαθεί πάση θυσία να τους ενσωματώσει στην ελληνική κοινωνία.
Για να μεριμνά όμως το κράτος μας πώς θα μπουν παιδιά τους στα ελληνικά σχολεία, και πώς θα μάθουν ελληνικά, για να τους παρέχει επιδόματα, σπίτια, ξενοδοχεία, μεταφορικά μέσα, κοινωνικά παντοπωλεία, δωρεάν περίθαλψη και για να τους κάνει σεμινάρια για το πώς θα βρουν δουλειές, σημαίνει πολύ απλά πως οι δήθεν “φιλοξενούμενοι” δεν πρόκειται να φύγουν ΠΟΤΕ και ότι σύντομα θα λάβουν και δικαίωμα ψήφου καθώς και ελληνική υπηκοότητα.
Αυτό από μόνο του είναι ένας ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΟΣ λόγος να αντιδρούν οι τοπικές κοινωνίες, πέρα από τη βλάβη που υφίστανται από την εγκληματικότητα και το πλήγμα σε βάρος του τουρισμού.
Αλλά βέβαια οι προπαγανδιστές της εξαφάνισης του ελληνικού έθνους δεν θέτουν ποτέ σε κανέναν το αληθινό ερώτημα “θέλετε τη μόνιμη εγκατάσταση χιλιάδων αλλοεθνών και αλλόδοξων μεταναστών στα χωριά και στις πόλεις σας;”.
Αποκρύπτουν πάντα ύπουλα την ουσία του προβλήματος λέγοντας υποκριτικά “μα γιατί δεν θέλετε να φιλοξενήσετε μερικούς δυστυχισμένους ανθρώπους;”. Οι λέξεις που πραγματικά θα ηχούσαν καμπάνες κινδύνου στα αυτιά των Ελλήνων πολιτών, απλώς αποσιωπούνται και δεν προφέρονται ποτέ.

Παραμύθι Νο 7:
«Οφείλουμε ως λαός να αντισταθούμε στην ξενοφοβία και να υποδεχτούμε με αγάπη τους μετανάστες».

Έχει καταντήσει πραγματικά κουραστική αυτή η μπαρούφα περί της δήθεν “ξενοφοβίας”. Τι σημαίνει όμως στα αλήθεια ο όρος “ξενοφοβικός”; Φοβάται μήπως κανένας Έλληνας τον Σουηδό μετανάστη που θα έρθει με το διαβατήριό του και τα χαρτιά του να δουλέψει στην Ελλάδα; Φοβάται κανείς συμπατριώτης μας τον Γερμανό συνταξιούχο που έχει αγοράσει σπίτι στην Κρήτη για να περάσει τα γεράματά του, ή μήπως τον Ισπανό ή τον Ιταλό ή τον Αυστριακό ή τον Αμερικανό;
Κανείς δεν τους φοβάται αυτούς τους ξένους ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ευρώπη. Όποιος λοιπόν τσουβαλιάζει συλλήβδην τους Έλληνες ως “ξενοφοβικούς” απλώς συκοφαντεί.
Όποιος αποκαλεί “μετανάστες” αυτούς που μας κουβαλιούνται απρόσκλητοι από κάθε γωνιά της Γης προσβάλει το μισό εκατομμύριο συμπατριώτες μας που έφυγαν μετανάστες την τελευταία δεκαετία με τα χαρτιά τους, τις οικονομίες τους και τις δεξιότητές τους, πάντα ΝΟΜΙΜΑ.
Ας μην προσβάλουμε λοιπόν τους κανονικούς και νόμιμους μετανάστες τους οποίους δεν φοβάται κανείς! Αυτούς που φοβούνται οι Έλληνες είναι τους παράνομους που έρχονται χωρίς κανέναν έλεγχο, περιφρονώντας απολύτως τα σύνορά μας και τους νόμους μας, ανεβάζοντας τους δείκτες εγκληματικότητας και νοσηρότητας του πληθυσμού και εισάγοντας ασθένειες που είχαν εξαφανιστεί εδώ και δεκαετίες από τον ντόπιο πληθυσμό.

Παραμύθι Νο 8:
«Το μεταναστευτικό πρόβλημα ήρθε για να μείνει και θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτό».

Είναι τεράστια ανοησία να πιστεύει κανείς ότι οι ροές των λαθρομεταναστών μπορούν να ανακοπούν κάποια στιγμή ως εκ θαύματος αν κάνουμε λίγη υπομονή ή ότι η Ελλάδα μπορεί να αντέξει απεριόριστο αριθμό αλλοδαπών.
Οι δεξαμενές που τροφοδοτούν τη λαθρομετανάστευση είναι συντριπτικά μεγαλύτερες από το μέγεθος της Ελλάδας και, αν συνεχίσουμε να φερόμαστε βλακωδώς, είναι ικανές να μας λιώσουν μόνο με το αριθμητικό βάρος τους.
Μόνο η Νιγηρία έχει σήμερα πληθυσμό 190 εκατομμυρίων κατοίκων και το Μπαγκλαντές που έχει έκταση περίπου όση και η Ελλάδα, έχει 160 εκατομμύρια πάμφτωχους κατοίκους.
Αν συνεχίσουμε να εκπέμπουμε το μήνυμα ότι δεχόμαστε τους πάντες και μάλιστα τους επιδοτούμε και τους επιτρέπουμε να φέρουν νόμιμα και τις οικογένειές τους, είναι απλώς ζήτημα χρόνου να τελειώσουμε ως έθνος και ως χώρα.

Παραμύθι Νο 9:
«Τι έχουμε να φοβηθούμε από άοπλους και πεινασμένους ανθρώπους που αναζητούν απλώς ασφάλεια και μια καλύτερη ζωή;».

Η γειτονική Τουρκία, μία χώρα με καθαρά αναθεωρητική ατζέντα η οποία δεν κρύβει τις επεκτατικές και αρπακτικές διαθέσεις που έχει σε βάρος μας και δεν παραλείπει να μας απειλεί σχεδόν σε καθημερινή βάση, εργαλειοποιεί ασύστολα τις μεταναστευτικές ροές μετατρέποντάς τες σε ένα είδος υβριδικού πολέμου εναντίον μας. Όσο εμείς στρουθοκαμηλίζουμε και κλαίμε τη μοίρα μας λέγοντας ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να ανακόψουμε αυτές τις ροές, τόσο βοηθάμε την Τουρκία να πετύχει την εθνική μας συντριβή χωρίς να χρειαστεί να ρίξει ούτε τουφεκιά.
Ας μην έχουμε την αφέλεια να πιστεύουμε ότι οι λαθρομετανάστες είναι ακίνδυνοι επειδή έρχονται άοπλοι. Από τη στιγμή που πατάνε σε ελληνικό έδαφος αποκτούν δικαιώματα και η Ελλάδα είναι υπόλογη διεθνώς απέναντί τους.
Αν συμβεί μία προβοκάτσια, ένα σοβαρό επεισόδιο, ένας φόνος σε βάρος τους, τότε η Τουρκία θα βρει ουρανοκατέβατη ευκαιρία να επέμβει σε ελληνικό έδαφος με το πρόσχημα ότι προστατεύει τους ομοθρήσκους της από τη βάναυση συμπεριφορά των Ελλήνων – και ο εδαφικός ακρωτηριασμός μας θα είναι βέβαιος και μόνιμος.
Επομένως πίσω από τον άοπλο λαθρομετανάστη πρέπει να βλέπουμε και τον πάνοπλο Τούρκο ο οποίος είναι πανέτοιμος να παίξει τον ρόλο του αυτόκλητου προστάτη των απανταχού μουσουλμάνων (το έχουμε δει άλλωστε αυτό να συμβαίνει και με τις παρεμβάσεις του Ερντογάν για τους Παλαιστίνιους) και καραδοκεί για να εκμεταλλευτεί την παραμικρή ευκαιρία που θα του δώσουμε εμείς με τη βλακεία μας και τη στρατηγική μυωπία μας

Παραμύθι Νο 10: «Είναι φυσικό να αδυνατεί η Ελλάδα να λύσει το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης διότι καμία χώρα δεν έχει μπορέσει μέχρι τώρα να το λύσει».

Μέγιστο ψέμα! Μήπως το Ισραήλ δεν το έλυσε αυτό το πρόβλημα; Πόσοι λαθρομετανάστες μπαίνουν στο Ισραήλ ετησίως;
Απάντηση: ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ κι ας είναι το Ισραήλ δίπλα στη σπαρασσόμενη από πόλεμο Συρία, κι ας είναι πλουσιότατη χώρα με δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες για τους πολίτες της.Απλούστατα οι Ισραηλινοί έχουν φροντίσει να ενημερώσουν τους πάντες πως όποιος επιχειρήσει να περάσει παράνομα τα σύνορα της χώρας θα δεχθεί αμέσως πυρά.
Δεν βλέπω όμως κανέναν δημοσιογράφο να κατηγορεί ποτέ το Ισραήλ για “φασισμό”, “ρατσισμό” ή “ξενοφοβία”.
Αλλά μήπως και η Βουλγαρία δεν το έλυσε το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης;
Τα Σκόπια δεν το έλυσαν;
Γιατί άραγε εγκλωβίζονται οι λαθρομετανάστες στην Ελλάδα;
Μα βεβαίως επειδή τα Σκόπια και η Βουλγαρία έχουν κλείσει ερμητικά τα σύνορά τους και δεν τους αφήνουν να περάσουν για να πάνε στη Γερμανία, την Ολλανδία και τη Σουηδία και να καρπωθούν τα γενναιόδωρα επιδόματα που παρέχουν τα κράτη εκεί.
Άρα όποιος ΘΕΛΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ να λύσει το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, ΜΠΟΡΕΙ να το λύσει. Λύση δεν μπορούν να βρουν μόνο εκείνοι που ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να βρουν, και επιδιώκουν τη διαιώνιση του προβλήματος είτε λόγω ιδεοληψίας είτε επειδή καρπώνονται σημαντικά οικονομικά οφέλη από την εθνολογική καταστροφή της χώρας.
Όσο κι αν κάποιοι θέλουν να μας πείσουν ότι η εσκεμμένη «αντικατάσταση πληθυσμού» στην Ελλάδα είναι απλώς άλλη μία θεωρία συνωμοσίας, έρχονται δυστυχώς πολύ έγκυρες φωνές για να ομολογήσουν πως όντως αυτό συμβαίνει. Ο ίδιος ο καθηγητής Στάθης Καλύβας που είναι μέλος της περίφημης Επιτροπής «Ελλάδα 2021» για τον εορτασμό των 200 ετών από την Επανάσταση, έγραψε σε πρόσφατο άρθρο του στην «Καθημερινή»:
«Η Ελλάδα αποτελεί προνομιακό τόπο και στο κοντινό μέλλον θα τραβήξει ανθρώπους τόσο από πλούσιες χώρες που θα θέλουν να ζήσουν σ’ αυτή για την ποιότητα ζωής που μπορεί να προσφέρει, όσο και από φτωχές χώρες, οι οποίοι αναζητούν ασφάλεια και ελευθερία. Είναι, δηλαδή, εντελώς απίθανο η Ελλάδα να αδειάσει από ανθρώπους. Θεωρώ επομένως πως εμείς, οι σημερινοί Έλληνες, έχουμε την ιστορική αποστολή, ως ένας κρίκος σε μια μακρά ανθρώπινη αλυσίδα που έζησε στον τόπο αυτόν, να μεταδώσουμε κάποιες πολύ σημαντικές αξίες μας στους ανθρώπους που θα μας διαδεχθούν στον τόπο αυτό, είτε συνδεόμαστε γονιδιακά μαζί τους είτε όχι».
Δηλαδή εν ολίγοις, αυτό που μας λέει ο καθηγητής είναι πως δεν έχει καμία σημασία ΠΟΙΟΙ θα κατοικούν στην Ελλάδα τις επόμενες δεκαετίες και αιώνες, αρκεί να υπάρχουν άνθρωποι που να είναι πρόθυμοι να έρθουν και να μείνουν εδώ απ’ οπουδήποτε κι αν προέρχονται! Και μάλιστα αυτή η αντικατάσταση πληθυσμού να συμβεί σε καιρό ειρήνης, χωρίς καμία χρήση βίας. Αν αυτό δεν είναι ένα άκρως εφιαλτικό σενάριο για το έθνος μας, τότε δεν ξέρω τι μπορεί να είναι.

Stirlitz

(Ο Stirlitz είναι σχολιαστής στο Capital.gr)

Καταλαβαίνεις τώρα Έλληνα;;;

Κατάλαβες τώρα, γιατί κατέστρεψαν μεγάλες υγιείς ελληνικές βιομηχανίες (ΙΖΟΛΑ, ΠΙΤΣΟΣ, ΕΣΚΙΜΟ, ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΠΑΤΡΑΙΚΗ, AΙΓΑΙΟ, ΧΡΩΠΕΙ, ΠΥΡΚΑΛ)

και έκαψαν σε διάστημα 2 μηνών μεγάλα ελληνικά πολυκαταστήματα;

(ΜΙΝΙΟΝ, ΚΑΤΡΑΝΤΖΟΣ ΣΠΟΡ, ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΛΑΟΥΔΑΤΟΣ);

Για να βρουν άνετα χώρο, χωρίς προσπάθεια, τα δικά τους μπακάλικα που διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να μπουν στην ελληνική αγορά…

Κατάλαβες τώρα γιατί σου δίνανε τζάμπα κάρτες οι τράπεζες;

Για να σου πάρουν το πατρικό σου. Δεκάρα δεν δίνανε για τις δόσεις σου.

Με χαρτιά τυπωμένα σου πήραν και σου παίρνουνε το σπίτι, το χωράφι, το
μαγαζί.

Κατάλαβες τώρα γιατί σε χώσανε στο χρηματιστήριο;

Όταν ένας πρωθυπουργός της χώρας προέτρεπε τον απλό κόσμο να βάλει το κομπόδεμά του στο στημένο παιγνίδι τού χρηματιστηρίου, δεν εννοούσε ακριβώς τις παραγωγικές επενδύσεις, αλλά τον τζόγο.

Κατάλαβες τώρα ότι κάποιοι γίνανε πάμπλουτοι σε μια νύχτα ανταλλάσσοντας τον πλούτο σου, τον ιδρώτα σου, με αέρα;

Κατάλαβες τώρα γιατί γουστάρουν τόσο την… «ελεύθερη αγορά»;

Για να κλείσει ο μπακάλης της γειτονιάς και να στέλνεις τον κόπο σου στα
μεγαλομπακάλικα τής Γερμανίας.

Σε βγάλανε, ψαράκι, από τη γυάλα σου και στη συνέχεια σε πέταξαν στον ωκεανό
με τα σκυλόψαρα, που έχουν τους δικούς τους κανόνες… διατροφής.

Κατάλαβες τώρα γιατί αγαπάνε τους «μη νόμιμους μετανάστες» τόσο πολύ οι
εκλεγμένοι «αλήτες» μας;

Για να κάνουν με τη δυστυχία εκείνων κι’ εμάς δυστυχισμένους.

Κατάλαβες τώρα, ψαράκι, πόσο αξίζει η γυάλα σου;

Γιατί αυτή είναι η καλύτερη γωνιά στον κόσμο – το καλύτερο οικόπεδο – και
την κοστολογούν μόλις 300 δις συμπεριλαμβανομένων και των… αρχαιοτήτων.

Κατάλαβες τώρα γιατί αλλάζουν το ονοματάκι στην Εθνική σου Οδό;

Θέλεις 45 ευρώ και πλέον για να πας από Αθήνα στη Θεσσαλονίκη χρησιμοποιώντας την Εθνική σου Οδό, ενώ ήταν υποχρέωση τού κράτους να την κατασκευάσει και όχι να την ξεπουλήσουν στον κάθε «όμορφο» που παριστάνει τον… εργολάβο.

Κατάλαβες τώρα γιατί σου πουλάνε φθηνά τα… χαζοκούτια;

Για να σε κάνουν να τρως κουτόχορτο στα λιβάδια των… σήριαλ. Για να σε
πετάνε μπαλάκι από τη μεσημεριανή χαζοβιόλα στον απογευματινό πληρωμένο.

Να σου κάνουν με το ζόρι »φιλική» γλώσσα τα … Τουρκικά !!!
Από το πρωί μέχρι το βράδυ μια θλιβερή παρέλαση
υπερεκτιμημένων «τίποτα», με καμιά ειδικότητα, στον αέρα.

Κατάλαβες τώρα γιατί σ’ έδιωξαν από το χωριό και από τη γη σου, δίνοντάς σου μια θέση στο… «δημόσιο»;

Για να τα δώσουν δωρεάν στους νέους… «εποίκους».
Κατάλαβες τώρα γιατί πρέπει το ζευγάρι να δουλεύει σε δυο δουλειές, ενώ ο
παππούς θα πρέπει να δουλεύει ακόμα και στα… 70 του;

Για να μεγαλώνουν τα παιδιά μόνα τους χωρίς κανένα προσανατολισμό και αρχές.

Για να χαθεί η «καταραμένη» φυλή σου. Τούτο το ξέρουν πολύ καλά και γι’ αυτό προωθούν την… υπογεννητικότητα.

Κατάλαβες τώρα γιατί στη Βουλή δεν μπαίνει κανένας σοβαρός άνθρωπος;

Επειδή αυτός δεν θέλει ν’ ανήκει στον θίασο των 300 που προδιαγράφουν οι
κομματικές λίστες, τις οποίες συντάσσουν κυρίαρχα οι ντόπιοι τοποτηρητές της παγκοσμιοποίησης μαζί με τις «άγιες οικογένειες» του τόπου.
Έτσι, στο θέατρο που λέγεται… Βουλή, δεν θα βρείτε σήμερα σχεδόν κανέναν
από τους λαμπρούς Έλληνες διανοητές και επιστήμονες, επειδή δεν είναι…
θεατρίνοι.

Κατάλαβες τώρα γιατί τα κάνουν όλ’ αυτά ;

Επειδή είναι υπεύθυνοι

για τον κάθε ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ…ΓΕΝΝΗΘΕΙ,

για την κάθε ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ…ΓΕΝΝΗΘΕΙ.

Γιατί δεν θέλουν άλλους Έλληνες σ’ αυτόν τον τόπο. Ούτε στο γένος, ούτε στη σκέψη.

Αγαπητοί φίλοι. Αν βρείτε το παραπάνω κείμενο ενδιαφέρον και πραγματικό,
παρακαλείσθε να το προωθήσετε.

Στις μέρες που ζούμε η ενημέρωση είναι μια μορφή αντίστασης που μας την
προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία την οποία και χρησιμοποιούν κατά κόρον
οι εξωθεσμικές δυνάμεις που δρουν πάντα …στο σκοτάδι.

Πηγή : https://olympia.gr/

Για Ευρωλάγνους και εθελόδουλους !

2017-12-01_22271098847.jpg

Γράφει ο Θόδωρος Μεχλιζόγλου (Πολιτικός – Οικονομικός Αναλυτής)

Σε αυτό το άρθρο δεν θα μπω σε πολλές αναλύσεις φιλολογικού περιεχομένου, αλλά απλά θα παραθέσω κάποια στοιχεία. Μπορώ να πω ότι τα στοιχεία όσον αφορά τις τιμές των προϊόντων σε παλαιότερα έτη τα πήρα από φίλους. Δεν νομίζω ότι χρειάζονται και πολλές αναλύσεις αφού μιλάνε οι αριθμοί από μόνοι τους. Και η οικονομία βασικά είναι αριθμοί και δεν αμφισβητούνται. Πάμε λοιπόν να δούμε τι ακριβώς είχαμε πριν την έλευση του ευρωνομίσματος και τι έχουμε σήμερα.

Έχουμε λοιπόν τους βασικούς οικονομικούς δείκτες εξ αρχής :

Έτος 2000 :

Δημόσιο χρέος : 145 δις (είναι με μετατροπή σε ευρώ)
Ονομαστικό Α.Ε.Π : 135 δις (είναι με μετατροπή σε ευρώ)
Χρέος ως ποσοστό επί του Α.Ε.Π : 104 %
Επίσημη ανεργία : 11%

Σήμερα : (μετά από δέκα χρόνια που μας σώζουν με τα μνημόνια)

Δημόσιο χρέος : 337 δις
Ονομαστικό Α.Ε.Π : 190 δις
Χρέος ως ποσοστό επί του Α.Ε.Π : 181%
Επίσημη ανεργία : 19%

Ας δούμε τώρα μια σύγκριση τιμών για κάποιον που βγαίνει έτσι απλά τη βόλτα του να πιει έναν καφέ (σήμερα όλο και λιγότεροι το κάνουν).

Έτος : 2000

Τσιγάρα: 450 δραχμές.
Καφές φραπέ: 400 δραχμές
Νερό μικρό μπουκάλι: 50 δραχμές
Σύνολο 900 δραχμές με βασικό μισθό 170 χιλιάδες δραχμές.

Σήμερα:

Τσιγάρα: 4,50 ευρώ.
Καφές φραπέ: 3 ευρώ.
Νερό μικρό μπουκάλι: 0,50 ευρώ
Σύνολο 8 ευρώ, δηλαδή 2.720 δραχμές, με βασικό μισθό 546 ευρώ. Δηλαδή σε δραχμές 186.000 (περίπου όσο και το 2000)

Απλά 19 χρόνια μετά, το κόστος ζωής υπερτριπλασιάστηκε, ο βασικός μισθός είναι ίδιος και για το 30% του ελληνικού εργατικού δυναμικού(με πραγματικά στοιχεία) δεν υπάρχει ούτε αυτός ο μισθός της πείνας. Αυτή είναι η πραγματικότητα 20 χρόνια μετά.
Μισθοί σε δραχμές, κόστος ζωής σε ΕΥΡΩ.

Αυτά για όσους ούρλιαζαν το 2010 και το 11 και το 12, ότι θα καταστραφούμε αν φύγουμε από την Ευρωζώνη και ψήφιζαν τα μνημόνια της φτώχειας και της υποδούλωσης ενός ολόκληρου λαού και τώρα το έριξαν στο «τσάμικο» οι περισσότεροι λέγοντας πως τότε γινόταν, ενώ σήμερα θα είναι καταστροφικό.. ΨΕΜΑΤΑ έλεγαν τότε ΨΕΜΑΤΑ και σήμερα. Είναι όντως δυσκολότερο σήμερα αλλά και πάλι αποτελεί τη μοναδική ΛΥΣΗ. Αλλά δυστυχώς από την πολιτική σκηνή ΛΕΙΠΟΥΝ οι αγνοί Πατριώτες !

Κοινοβουλευτισμός και κόμματα..Μια ιστορία τρέλας !

Γράφει ο Θόδωρος Μεχλιζόγλου ( Πολιτικός – Οικονομικός Αναλυτής )

Πολλοί φίλοι και γνωστοί, βλέποντας ότι κατά καιρούς συμμετέχω σε προσπάθειες πρωτοεμφανιζόμενων κομμάτων, τα οποία διεκδικούν την είσοδό τους στη Βουλή, με ρωτούν αν έχω την πεποίθηση ότι θα έρθει η ρήξη και η ανατροπή, δηλαδή το ζητούμενο για την σωτηρία της Χώρας μέσω του κοινοβουλευτισμού.

Βέβαια η απάντηση σε αυτό είναι απλή : Φυσικά και όχι και ειδικά με το παρόν κονοβουλευτικό σύστημα και την κατ’ επίφαση δημοκρατία που υπάρχει στον τόπο. Αλλά ακόμα και με ριζικές αλλαγές στο Σύνταγμα πάλι κανείς δεν εγγυάται ότι θα υπάρξει η λύση μέσω του κοινοβουλίου.

Το λεγόμενο σύστημα και οι βαθιές ρίζες του δύσκολα μπορεί να ζεριζωθεί με βελούδινες μεθόδους. Κι επειδή δεν μασάω τα λόγια μου, παραπέμπω στον μεγαλύτερο θεωρητικό της αναρχίας Μιχαήλ Μπακούκιν που μίλησε για «Μια υγιή και γόνιμη καταστροφή που από αυτήν και διαμέσου αυτής δημιουργούνται και γεννιούνται νέοι κόσμοι» .

Τώρα βέβαια θα με ρωτήσει κάποιος ξέροντας τις πολιτικές μου πεποιθήσεις γιατί επικαλούμαι τα λόγια ενός αναρχικού. Διότι απλά δεν πρέπει να φοράμε ιδεολογικές παρωπίδες και θα πρέπει ανάλογα με την εποχή και την περίσταση να βλέπουμε πάντα ποιος είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε για την επίτευξη του ζητούμενου σε κάθε περίπτωση.

Σίγουρα και όσο δεν συμβαίνει κάτι σε επίπεδο λαϊκής αντίδρασης θα θέλαμε να υπάρχουν έστω κάποιες φωνές αντίδρασης εντός του κοινοβουλίου διότι αλλιώς θα αποστασιοποιηθούμε, θα κάτσουμε σε μία γωνία και θα αναμένουμε το μοιραίο.

Άλλο όμως αυτό κι άλλο αν πιστεύουμε ότι θα υπάρξει κάποια ριζική αλλαγή μέσω αυτού. Κι αυτό γιατί ακόμα και το γεγονός της προβολής και των απολαβών όσων εισέρχονται στο κοινοβούλιο, από μόνο του σε ένα λαό όπως ο Ελληνικός και με τη νοοτροπία του βολέματος και της αρπαχτής, καθιστά όνειρο θερινής νυντός τις μεγάλες αλλαγές μέσω του κοινοβουλίου.

Όταν σε κόμματα που δεν έχουν εισέλθει ακόμη στο κοινοβούλιο βλέπεις στο εσωτερικό τους να επικρατεί το κηνύγι της καρέκλας, του βολέματος, της ρουφιανιάς, της αναξιοκρατίας, της οκογενειοκρατίας κ.λ.π., τη στιγμή που το ίδιο κόμμα διακηρύτει τα ακριβώς αντίθετα, τι μπορείς να ελπίζεις ότι θα συμβεί αν ποτέ ποτέ αναλάβει τις τύχες της Χώρας; Πόσο φυσιολογικό και νορμάλ είναι να ακούς να λέγεται ότι είμαστε το νέο και το διαφορετικό κι όταν θίγεις τα όργια που βλέπεις στις εσωκομματικές διαδικασίες να ακούς το αμίμητο «έλα μωρέ, αυτά παντού γίνονται» ;;;

Απλώς κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη και μονολογείς «τελικά ρε φίλε πιάστηκες μεγάλος μ@λ@κ@ς για ακόμα μία φορά».

Η επικίνδυνη μόδα των απολιτίκ «σωτήρων».

Γράφει ο Θόδωρος Μεχλιζόγλου (Πολιτικός – Οικονομικός αναλυτής)

Δυστυχώς στις μέρες μας, λόγω του ότι η πολιτική από λετούργημα και προσφορά στην Πατρίδα, έχει εξελιχθεί σε ένα προσοδοφόρο επάγγελμα, έχει αρχίσει η κατάσταση να ξεφεύγει επικίνδυνα.

Σίγουρα η εικόνα της ανακύκλωσης των ίδιων προσώπων στην κεντρική πολιτική σκηνή και το γεγονός ότι κάποιοι εδώ και δεκαετίες ζουν και πλουτίζουν μέσα από την ενασχόλησή τους με τα κοινά, έχει δημιουργήσει στα μάτια των πολιτών μία εικόνα πολύ αποκρουστική και ταυτόχρονα προκλητική, τη στιγμή που ένα πολύ μεγάλο τμήμα των Ελλήνων ζει κάτω από δύσκολες έως άθλιες οικονομικές συνθήκες.

Λόγω όμως αυτού του γεγονότος η κατάσταση τείνει να ξεφύγει σε μια άλλη αρκετά επικύνδινη κατεύθυνση. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι, είτε έχοντας κάποιο επιστημονικό υπόβαθρο, είτε είναι πετυχημένοι επαγγελματίες αλλά και εργάτες και αγρότες, νοικοκυρές κ.λ.π. θέλουν να εισέλθουν στην κεντρική πολιτική σκηνή, αφού οι συνθήκες ευνοούν κάτι τέτοιο. Δυστυχώς αυτό το ζήσαμε και με επαγγέλματα όπως του γιατρού και του δικηγόρου που ήταν η μόδα στο κοινοβούλιο, με τα γνωστά βέβαια αποτελέσματα. Οι πολίτες στρέφονται σε επιλογές ανθρώπων άφθαρτων που δεν έχουν ξανασχοληθεί με τα κοινά για τους λόγους που περιέγραψα πιο πάνω, ενώ και οι επικεφαλείς των κομμάτων προτιμούν τη στελέχωση των πολιτικών φορέων τους από τέτοιους ανθρώπους, οι οποίοι είναι πιο εύκολα διαχειρίσιμοι από κάποιον που έχει μία εμπειρία στον χώρο. Είναι πολύ πιο εύκολο για τους πολιτικούς αρχηγούς να επιβληθούν σε άτομα χωρίς πολιτική σκέψη και παιδεία, οι οποίοι έχουν και τη φιλοδοξία της ανέλιξης.

Δυστυχώς δίχως πολιτική παιδεία και σκέψη, είναι πολύ εύκολο να γίνεις υποχείριο του καθενός, όταν αυτός έχει αποκτήσει αυτά τα εφόδια. Και βέβαια όλο αυτό αποκτάται με τις γνώσεις, όχι βέβαια τις επιστημονικές αλλά γενικότερες οι οποίες αποκτούνται με μελέτη βασικά και την τριβή με αυτό που λέμε πολιτική. Διότι η πολιτική είναι παντού και όχι μόνο στο κοινοβούλιο, στα κόμματα και την κεντρική πολιτική σκηνή. Είναι στη γειτονιά μας, στα τοπικά συμβούλια, σε κατά τόπους επιτροπές, σε συλλόγους, σε κινήματα, συνδικάτα κ.λ.π.

Πέραν λοιπόν της όποιας επιτυχημένης επαγγελματικής πορείας ή οποιουδήποτε πτυχίου ή μεταπτυχιακού, τα οποία αποτελούν βέβαια ένα συν, σίγουρα απαιτούνται κι όλα τα παραπάνω ώστε να θέλει κάποιος να ασχοληθεί με την κεντρική πολιτική σκηνή. Ειδάλλως είναι σαν να πηγαίνω εγώ στη NASA ας πούμε και χωρίς να έχω ιδέα από το αντικείμενο, να γίνομαι επικεφαλής ενός διαστημικού προγράμματος. Χωρίς λοιπόν να ξέρω το αντικείμενο θα πρέπει είτε να γίνω υποχείριο κάποιου που το γνωρίζει χωρίς να μπορώ να καταλάβω αν έχει καλές οι κακές προθέσεις ή να τινάξω το πρόγραμμα στον αέρα. Τραβηγμένο το παράδειγμα αλλά δυστυχώς κάπως έτσι είναι.

Σε οτιδήποτε κάνουμε στη ζωή μας, πάντα ξεκινάμε από χαμηλά για να φτάσουμε ψηλά..Βήμα – βήμα, διότι το απότομο ύψος ζαλίζει και μπορεί να πέσουμε και μαζί με εμάς να πάρουμε κι άλλους πολλούς στο λαιμό μας.

Για να φτάσεις λοιπόν σε σημείο να λαμβάνεις πολύ κρίσιμες αποφάσεις για τον τόπο πρέπει να έχεις κριθεί πρώτα και να έχεις πετύχει σε χαμηλότερα κλιμάκια. Γι αυτό λοιπόν ο καθείς στο είδος του, διότι δεν είναι όλα για όλους.

Συμμορία της «δραχμής» ή συμμορία του ευρώ ;

Ένα επιχείρημα που ακούγεται ευρύτατα ήταν και είναι ότι όσοι υποστηρίζουν την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα το κάνουν για ίδιον όφελος, γιατί έχουν μεταφέρει μαζικά χρήματα και καταθέσεις στο εξωτερικό και με την επιστροφή στη δραχμή και την αναμενόμενη υποτίμησή της έναντι του ευρώ, θα αποκομίσουν τεράστια κέρδη.

Στην πραγματικότητα μία μόνο συμμορία υπάρχει. Αυτή της “συμμορίας του ευρώ”, τα μέλη της οποίας είναι εκείνα που έχουν στείλει μαζικά χρήματα και καταθέσεις στο εξωτερικό όπως έχει αποδειχθεί από τις διάφορες λίστες καταθέσεων σε ξένες τράπεζες που έχουν δημοσιοποιηθεί κατά καιρούς. Ανατρέχοντας στις λίστες αυτές που τώρα πια αποσιωπώνται επιμελώς, θα βρείτε πολιτικούς, μεγαλοδημοσιογράφους, επιχειρηματίες που σχεδόν όλοι τους έχουν εκδηλωθεί υπέρ του ευρώ. Ενώ δεν ισχύει το ίδιο για “δραχμηστές”.

Οι φανατικότεροι υποστηρικτές του “πάση θυσία στο ευρώ”, είναι οι πλούσιοι και οι πολύ πλούσιοι και κυρίως έμποροι, εισαγωγείς, μεταπράτες, μεσάζοντες,αεριτζήδες, μιζαδόροι, διαχειριστές δημόσιων και ευρωπαϊκών κονδυλίων,δημοσιογράφοι,πολιτικάντηδες, υπάλληλοι του συστήματος και γενικότερα ωφελούμενοι από το κατοχικό καθεστώς.Οι άνθρωποι της παραγωγής και του μόχθου είναι οι περισσότεροι δραχμηστές, με εξαίρεση ορισμένους που αφήνονται στο ανελέητο ψέκασμα των συστημικών ΜΜΕ.

Ένα σημαντικό μέρος της μικρομεσαίας τάξης,που αν και καταλαβαίνει ότι, σήμερα βιώνουμε μια κόλαση που δεν έχουμε ζήσει ποτέ στο παρελθόν, βρίσκεται σε σύγχυση και δεν ξέρει τι να υποστηρίξει, ή τι να κάνει, με δεδομένο ότι η ενημέρωση που δέχεται είναι αυστηρά μονόπλευρη υπέρ του παρανοϊκού ευρώ, ενώ δεν υφίσταται ένας ισχυρός πολιτικός φορέας με δημοκρατικές και πατριωτικές θέσεις που είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τη οικονομική και χρηματιστηριακή ανεξαρτησία.

Στο δημοψήφισμα του καλοκαιριού του 2015, οι υποστηρικτές του ΝΑΙ στο “πάση θυσία στο ευρώ” προέρχονταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία από τις υψηλές εισοδηματικές τάξεις και από ακριβές περιοχές κυρίως των βορείων και νοτίων προαστίων. Ενώ το αντίθετο ακριβώς παρατηρείται για τους υποστηρικτές του ΟΧΙ, που αν και επικράτησε με ισχυρή πλειοψηφία της τάξης του 62%, οι πρωταθλητές της κολοτούμπας ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τελικά το μετέτρεψαν σε ΝΑΙ.

Οι “δραχμηστές” καλώς ή κακώς δεν διαθέτουν χρήματα, τράπεζες, ΜΜΕ, πολιτικούς και οικονομικούς προστάτες. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που δεν υπάρχει μέχρι σήμερα ένας ισχυρός πολιτικός φορέας που να τους εκπροσωπεί, παρ’ όλο που σύμφωνα με το δημοψήφισμα του 2015 αλλά και τις συστημικές δημοσκοπήσεις, συναποτελούν το μισό ή και παραπάνω από το σύνολο του εκλογικού σώματος.

Οι αγορές

Ο έλεγχος της μαζικής εκροής αφορολόγητου συναλλάγματος χωρίς έλεγχο του «πόθεν έσχες», θα έπρεπε να είχε γίνει και να είχαν επιβληθεί κυρώσεις για μη σύννομες συναλλαγματικές μετακινήσεις κεφαλαίων. Όμως η διεθνής ασυδοσία των αγορών και η δεδομένη ατιμωρησία της ελληνικής πολιτείας, έχει επιτρέψει τέτοια φαινόμενα.

Μια από τις βασικές αρχές της ΕΕ άλλωστε, είναι η ελευθερία μετακίνησης κεφαλαίων που έχει οδηγήσει σε απαράδεκτες διοχετεύσεις τεράστιων ποσών σε φορολογικούς παραδείσους όπου δεν φορολογούνται. Αυτοί που έχουν παρόμοιες δυνατότητες, οι πλούσιοι και οι πολύ πλούσιοι είναι οι ίδιοι που προωθούν την παγκοσμιοποίηση και υπερασπίζονται με πάθος την ευρωζώνη. Γεγονός είναι ότι το μεγάλο ειδικά κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και κινείται εκεί όπου υπάρχει κέρδος και ασφάλεια των καταθέσεων. Αν η επιστροφή κεφαλαίων στην Ελλάδα με σκοπό το κέρδος, αποτελέσει μια συνέπεια αυτής της προοπτικής, τόσο το καλύτερο για τη Χώρα μας. Αλλά αυτό δε θα γίνει πριν αποκτηθεί η εμπιστοσύνη στη σταθερότητα και την αναπτυξιακή δυναμική της Ελληνικής οικονομίας.

Πηγή : https://odosdrachmis.gr