Η πολύφερνη «νύφη» και οι αυτόκλητοι «μνηστήρες».

Γράφει ο Θόδωρος Μεχλιζόγλου

Ιστορίες απόλυτης τρέλας(;) ζούμε στον λεγόμενο Πατριωτικό χώρο. Και λέω λεγόμενο γιατί δυστυχώς φαίνεται ότι για μερικούς ο Πατριωτισμός περνά μέσα από προσωπικές φιλιοδοξίες και φυσικά όπως συνηθίσαμε να βλέπουμε σε τούτον εδώ τον τόπο, την πολυπόθητη καρέκλα.

Αλλά ο καιροσκοπισμός έχει όρια κι όταν τα ξεπερνάς απλά εκτείθεσαι. Η πρεμούρα για την καρέκλα οδηγεί σε παραφροσύνη κάποιες φορές.

Δεν εξηγείται αλλιώς η στάση ορισμένων της πολιτικής ζωής του τόπου. Η απέλπιδα προσπάθεια να «χωθούν όπου δουν φως» τους κάνει να εκθέτουν (προσωρινά βέβαια) κι άλλους και ως φυσικό αποτέλεσμα είναι να δημιουργούν αντιπάθειες και να βρίσκονται τελικά απέναντι σε αυτούς που ουσιαστικά θα ήθελαν να είναι δίπλα τους.

Πάμε όμως στο δια ταύτα. Γιατί θα ήθελαν να είναι δίπλα τους; Τι είναι ουσιαστικά αυτό που τους κάνει να εμπλέκουν συγκεκριμένο πολιτικό φορέα και εν προκειμένω την «Ελληνική Λύση» σε σενάρια βγαλμένα από τη δική τους φαντασία ;

Η απάντηση είναι προφανής. Ότι υπάρχει ένας πολιτικός φορέας που έχει διεμβολίσει το πολιτικό σύστημα κι αυτό είναι κοινό μυστικό στα πολιτικά στέκια αλλά το διακρίνει κανείς ακόμα και σε συστημικές δημοσκοπήσεις που θέλουν δεν θέλουν παρουσιάζουν την «Ελληνική Λύση» με ποσοστά που τη φέρνουν με το ένα πόδι στην επόμενη Βουλή.

Άρα οι φερόμενοι «μνηστήρες» ποντάρουν που αλλού; Στα έτοιμα. Εδώ και δυόμιση χρόνια κάποιοι άνθρωποι με μπροστάρη τον Κυριάκο Βελόπουλο ξεκίνησαν μια επίπονη προσπάθεια αφύπνισης των Ελλήνων πολιτών, ώστε να πετύχουν να ενώσουν όσους αγαπούν τούτον εδώ τον τόπο ( και είναι πάρα πολλοί ) σε μια προσπάθεια ανατροπής ότι σάπιου και παρασιτικού έχει γεννήσει και εκθρέψει μια συγκεκριμένη πολιτική ελίτ που διαπλέκεται με την οικονομική ελίτ εντός κι εκτός συνόρων και δυστυχώς κάπου εκεί εμπλέκεται και μέρος της Ελληνικής Δικαιοσύνης.

Με πρόγραμμα από την πρώτη μέρα ιδρύσεως του Κινήματος. Με έναν Πρόεδρο που ματώνει καθημερινά σε όλα τα επίπεδα αφού είναι ο μοναδικός χρηματοδότης αυτής της προσπάθειας και παράλληλα έχει καταθέσει ψυχή και σώμα σε αυτή την τιτάνια προσπάθεια. Οι περιοδείες ανά την Επικράτεια, οι 200 και πλέον ομιλίες του σε όλες τις πόλεις της Χώρας αλλά και η καθημερινή του παρουσία στα Μ.Μ.Ε. μαρτυρούν τα παραπάνω.

Με μια ομάδα λίγων ανθρώπων αρχικά, αλλά με πίστη σε αυτό που γίνεται, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα στήθηκε ένας κομματικός μηχανισμός με γραφεία σχεδόν σε κάθε γωνιά της Χώρας. Με πολυπληθή νεολαία. Με σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό και με πρόταση ρεαλιστική και εφαρμόσιμη άμεσα, είναι σε απόλυτη ετοιμότητα ώστε να κατέλθει με αξιώσεις στις επόμενες Εθνικές εκλογές αλλά και σε αυτές για το Ευροκοινοβούλιο.

Κι εδώ τίθεται αυτομάτως το ερώτημα : Οι υπόλοιποι «μνηστήρες» αυτόκλητοι και μη τι έχουν από όλα αυτά; Τι κομίζουν; Από ελάχιστα εως τίποτα είναι η απάντηση. Άρα εκ των πραγμάτων τα οποιαδήποτε σενάρια υπαρκτά και μη μπαίνουν στο περιθώριο από τη στιγμή που οι απαιτήσεις όσων είτε συζητούν, είτε φαντάζονται συνεργασίες με την «Ελληνική Λύση» είναι τουλάχιστον παράλογες. Ακούστηκαν ακόμα και αστειότητες περί ενός τύπου δημοψηφίσματος για το ποιος θα ηγηθεί του μετώπου που φαντάζονταν κάποιοι σε μία εκ των περιπτώσεων.

Μετά από όλα αυτά και φτάνοντας στον επίλογο του άρθρου θέλω να τονίσω με έμφαση ότι ο νέος μεγάλος Δημοκρατικός Πατριωτικός χώρος είναι ΕΔΩ και είναι η «Ελληνική Λύση». Στόχος η ένωση όσων Ελλήνων ανεξαρτήτως ιδεολογικής αφετηρίας, έχουν τα ίδια πιστεύω και προτάγματα με το Κίνημα. Υπό αυτό το πρίσμα είναι ευπρόσδεκτοι όλοι δίχως προαπαιτούμενα, παζαρέματα και όρους.

Μόνος όρος η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ !

Να γιατί η «ΛΥΣΗ» είναι μόνο η ΕΛΛΗΝΙΚΗ !

Γράφει ο Θόδωρος Μεχλιζόγλου

Πέρασαν ήδη 8 ολόκληρα χρόνια υποτέλειας, φτωχοποίησης και περαιτέρω απώλειας Εθνικής κυριαρχίας με αποτέλεσμα η Χώρα να έχει μετατραπεί σε αποικία ξένων οι οποίοι έναντι πινακίου φακής παίρνουν και τα «χρυσαφικά» και τα «ασημικά» της. Κι αυτός ο κατήφορος δυστυχώς συνεχίζεται και θα συνεχίζεται αν δεν υπάρξει κάποια δραματική αλλαγή τα επόμενα χρόνια.

Το εθελόδουλο και προδοτικό πολιτικό προσωπικό της Χώρας, έχει μετατρέψει έναν λαό υπερήφανο να αισθάνεται επαίτης κι εκτός αυτού να αισθάνεται απελπισία και οργή συνάμα, για τις συνεχείς Εθνικές υποχωρήσεις.

Βλέπει τα ιδανικά με τα οποία μεγάλωσε και γαλουχήθηκε να «ποδοπατούνται» και να γίνεται συντονισμένη προσπάθεια από διάφορα κέντρα να αφανιστούν .

Κι εδώ τίθεται το ερώτημα, «και τώρα τι» ;

Καμία ελπίδα βέβαια από τα σημερινά κοινοβουλευτικά κόμματα, αφού λίγο ως πολύ όλα είναι μέρος του συστήματος. Άλλωστε κανείς νοήμων άνθρωπος δεν μπορεί να περιμένει να τον «σώσει» αυτός που τον κατέστρεψε. Αυτό βέβαια εν’ όψει του δίπολου που αναμένεται να προωθηθεί από το σύστημα στις επόμενες Εθνικές εκλογές. Και βέβαια αν δεν προκύψει Κυβέρνηση του ενός ή του άλλου να είστε βέβαιοι ότι για να παραμείνουν στις καρέκλες και να συνεχίσουν το «Θεάρεστο» έργο τους, μπορούν να συμπλεύσουν σε μία Κυβέρνηση δήθεν Εθνικής ενότητας.

Τα περισσότερα εξοκοινοβουλευτικά κόμματα από την άλλη μένουν δογματικά σε ιδέες και συνθήματα που διχάζουν, βάζοντας «δεξιά» κι «αριστερά» πρόσημα που ουσιαστικά κάνουν αδύνατη την δημιουργία ενός ισχυρού Πατριωτικού μετώπου.

Τα κινήματα δεν έχουν καταφέρει ουσιαστικά να αφυπνίσουν και να βγάλουν τον κόσμο στο δρόμο, δηλαδή να πετύχουν αυτό για το οποίο δημιουργήθηκαν.

Αυτό που αποτελεί πλέον κοινή διαπίστωση είναι ότι από την έλευση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α στην εξουσία και μετά, μόνο η υπόθεση των Σκοπίων κατάφερε να ενώσει και να βγάλει τους Έλληνες στις πλατείες, αλλά και εκεί από πλευράς των διοργανωτών, έγινε και συνεχίζεται να γίνεται προσπάθεια εκμετάλλευσης ενός Εθνικού θέματος με σκοπό την πολιτική ανέλιξη κάποιων.

Και ακριβώς εδώ είναι που η εμφάνιση ενός νέου Πατριωτικού και Δημοκρατικού χώρου ήρθε να κάνει τη διαφορά. Η «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ» που σε μία περίοδο έντονου σκεπτικισμού και αμφισβήτησης από τους πολίτες για τους κομματικούς σχηματισμούς, έχει καταφέρει να διεμβολήσει το πολιτικό σύστημα και να είναι το μόνο εξοκοινοβουλευτικό κόμμα που θεωρείται πλέον βέβαιο ότι θα είναι στο επόμενο κοινοβούλιο. Ο ενωτικός και Πατριωτικός λόγος που εκφράζεται κυρίως από τον μπροστάρη αυτής της προσπάθειας, Πρόεδρο του κινήματος Κυριάκο Βελόπουλο, η έλλειψη ανέξοδων υποσχέσεων που «χαϊδεύουν» αυτιά αλλά κυρίως η πρόταση που κομίζει, με ένα πρόγραμμα πραγματικά ολοκληρωμένο και δουλεμένο σε κάθε λεπτομέρεια αλλά κυρίως άμεσα εφαρμόσιμο, είναι τα στοιχεία που κάνουν όλο και περισσότερους πολίτες να προσέρχονται στο κίνημα και να θέλουν να γίνουν όχι απλώς υποστηρικτές και ψηφοφόροι, αλλά να γίνουν και αρωγοί στην προσπάθεια για την σύμπλευση όσων Ελλήνων έχουν καταλάβει ότι πλέον μόνο η ενότητα χωρίς ιδεοληψίες που αποτελούσαν τροχοπέδη για κάτι ουσιαστικό που σύντομα θα μπορεί να γίνει ρυθμιστής καταστάσεων, είναι η λύση.

Με ένα στελεχειακό δυναμικό που σε καμιά περίπτωση δεν θυμίζει άλλους κομματικούς μηχανισμούς που ποντάρουν σε επαγγελματίες πολιτικούς και θεωρητικούς μόνο για τη θεωρία, αλλά με επιστήμονες και ανθρώπους του μόχθου και της εργασίας φαίνεται αυτή τη στιγμή να αποτελεί «αχτίδα φωτός» για κάτι που μπορεί να φέρει την πολυπόθητη ανατροπή και δείχνει να αποτελεί τη μοναδική «ΛΥΣΗ»

Μια λύση «ΕΛΛΗΝΙΚΗ», από ανθρώπους με καθαρά χέρια που απευθύνεται σε όλους τους ΕΛΛΗΝΕΣ.