Η πολύφερνη «νύφη» και οι αυτόκλητοι «μνηστήρες».

Γράφει ο Θόδωρος Μεχλιζόγλου

Ιστορίες απόλυτης τρέλας(;) ζούμε στον λεγόμενο Πατριωτικό χώρο. Και λέω λεγόμενο γιατί δυστυχώς φαίνεται ότι για μερικούς ο Πατριωτισμός περνά μέσα από προσωπικές φιλιοδοξίες και φυσικά όπως συνηθίσαμε να βλέπουμε σε τούτον εδώ τον τόπο, την πολυπόθητη καρέκλα.

Αλλά ο καιροσκοπισμός έχει όρια κι όταν τα ξεπερνάς απλά εκτείθεσαι. Η πρεμούρα για την καρέκλα οδηγεί σε παραφροσύνη κάποιες φορές.

Δεν εξηγείται αλλιώς η στάση ορισμένων της πολιτικής ζωής του τόπου. Η απέλπιδα προσπάθεια να «χωθούν όπου δουν φως» τους κάνει να εκθέτουν (προσωρινά βέβαια) κι άλλους και ως φυσικό αποτέλεσμα είναι να δημιουργούν αντιπάθειες και να βρίσκονται τελικά απέναντι σε αυτούς που ουσιαστικά θα ήθελαν να είναι δίπλα τους.

Πάμε όμως στο δια ταύτα. Γιατί θα ήθελαν να είναι δίπλα τους; Τι είναι ουσιαστικά αυτό που τους κάνει να εμπλέκουν συγκεκριμένο πολιτικό φορέα και εν προκειμένω την «Ελληνική Λύση» σε σενάρια βγαλμένα από τη δική τους φαντασία ;

Η απάντηση είναι προφανής. Ότι υπάρχει ένας πολιτικός φορέας που έχει διεμβολίσει το πολιτικό σύστημα κι αυτό είναι κοινό μυστικό στα πολιτικά στέκια αλλά το διακρίνει κανείς ακόμα και σε συστημικές δημοσκοπήσεις που θέλουν δεν θέλουν παρουσιάζουν την «Ελληνική Λύση» με ποσοστά που τη φέρνουν με το ένα πόδι στην επόμενη Βουλή.

Άρα οι φερόμενοι «μνηστήρες» ποντάρουν που αλλού; Στα έτοιμα. Εδώ και δυόμιση χρόνια κάποιοι άνθρωποι με μπροστάρη τον Κυριάκο Βελόπουλο ξεκίνησαν μια επίπονη προσπάθεια αφύπνισης των Ελλήνων πολιτών, ώστε να πετύχουν να ενώσουν όσους αγαπούν τούτον εδώ τον τόπο ( και είναι πάρα πολλοί ) σε μια προσπάθεια ανατροπής ότι σάπιου και παρασιτικού έχει γεννήσει και εκθρέψει μια συγκεκριμένη πολιτική ελίτ που διαπλέκεται με την οικονομική ελίτ εντός κι εκτός συνόρων και δυστυχώς κάπου εκεί εμπλέκεται και μέρος της Ελληνικής Δικαιοσύνης.

Με πρόγραμμα από την πρώτη μέρα ιδρύσεως του Κινήματος. Με έναν Πρόεδρο που ματώνει καθημερινά σε όλα τα επίπεδα αφού είναι ο μοναδικός χρηματοδότης αυτής της προσπάθειας και παράλληλα έχει καταθέσει ψυχή και σώμα σε αυτή την τιτάνια προσπάθεια. Οι περιοδείες ανά την Επικράτεια, οι 200 και πλέον ομιλίες του σε όλες τις πόλεις της Χώρας αλλά και η καθημερινή του παρουσία στα Μ.Μ.Ε. μαρτυρούν τα παραπάνω.

Με μια ομάδα λίγων ανθρώπων αρχικά, αλλά με πίστη σε αυτό που γίνεται, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα στήθηκε ένας κομματικός μηχανισμός με γραφεία σχεδόν σε κάθε γωνιά της Χώρας. Με πολυπληθή νεολαία. Με σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό και με πρόταση ρεαλιστική και εφαρμόσιμη άμεσα, είναι σε απόλυτη ετοιμότητα ώστε να κατέλθει με αξιώσεις στις επόμενες Εθνικές εκλογές αλλά και σε αυτές για το Ευροκοινοβούλιο.

Κι εδώ τίθεται αυτομάτως το ερώτημα : Οι υπόλοιποι «μνηστήρες» αυτόκλητοι και μη τι έχουν από όλα αυτά; Τι κομίζουν; Από ελάχιστα εως τίποτα είναι η απάντηση. Άρα εκ των πραγμάτων τα οποιαδήποτε σενάρια υπαρκτά και μη μπαίνουν στο περιθώριο από τη στιγμή που οι απαιτήσεις όσων είτε συζητούν, είτε φαντάζονται συνεργασίες με την «Ελληνική Λύση» είναι τουλάχιστον παράλογες. Ακούστηκαν ακόμα και αστειότητες περί ενός τύπου δημοψηφίσματος για το ποιος θα ηγηθεί του μετώπου που φαντάζονταν κάποιοι σε μία εκ των περιπτώσεων.

Μετά από όλα αυτά και φτάνοντας στον επίλογο του άρθρου θέλω να τονίσω με έμφαση ότι ο νέος μεγάλος Δημοκρατικός Πατριωτικός χώρος είναι ΕΔΩ και είναι η «Ελληνική Λύση». Στόχος η ένωση όσων Ελλήνων ανεξαρτήτως ιδεολογικής αφετηρίας, έχουν τα ίδια πιστεύω και προτάγματα με το Κίνημα. Υπό αυτό το πρίσμα είναι ευπρόσδεκτοι όλοι δίχως προαπαιτούμενα, παζαρέματα και όρους.

Μόνος όρος η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ !

Σχολιάστε